Hoofdstuk 14 - Een lange dag *

‘Daar zijn jullie eindelijk!’ zei Mairu toen Laura en Shirogane eindelijk het ziekenhuis binnenkwamen. Laura grijnsde breed. ‘Ik had onderweg mijn koffie laten vallen,’ zei ze en ze leunde even tegen Shriogane aan.
Lettuce verkeerde in een shock, hier was ze al bang voor. Het ging net zo goed tussen hun, toen kwam zij en leken alle kansen gekeerd te zijn, ze zijn ook letterlijk gekeerd.
‘Moeten we nog heel lang wachten tot we weer naar boven mogen?’ vroeg Laura toen. Akasaka keek op de klok. ‘Niet lang meer, maar we mogen niet te lang blijven. Ze heeft rust nodig,’ zei hij.
‘Kunnen we echt niet nu gaan? Die paar minuten maken toch niet uit?’ vroeg Ichigo terwijl ze zich uitrekte. ‘Ik ga het wel vragen,’ mompelde Shirogane en hij stond op.
Hij gaf Laura -tot ieders verbazing- een kus en liep toen richting de balie. Laura keek met een plagennde glimlach naar Lettuce. Die inmiddels met haar hand voor haar mond, opstond en wegrende.
‘Lettuce!’ riep Mairu en ze rende achter haar aan, de meiden toiletten op. Iedereen keek veel betekend aan. ‘Wat kan ik er aan doen?’ vroeg ze met een onschuldig gezicht.
Het was waar, ze kon er niks aan doen. Shirogane kwam terug. ‘We mogen naar boven, waar zijn Lettuce en Mairu?’ vroeg hij. ‘Die zijn weggerend,’ zei Laura schouder ophalend.
Shirogane zuchtte en toen gingen ze alsnog maar naar boven, naar Chanou. Ze gingen de kamer binnen. ‘Zijn we weer!’ zei Ichigo met een vrolijke glimlach.
Chanou glimlachte zwak. ‘Gaat het?’ vroeg Laura. ‘Ja, prima,’ mompelde ze en ze zag dat Lettuce en Mairu ontbraken maar ze zei er niks over.Shirogane en Akasaka keken elkaar even veel betekend aan. ‘We moeten maar eens gaan,’ zei Shirogane.
Laura draaide zich. ‘Nu al?’ vroeg Laura beteuterd. ‘Ik zie je morgen,’ zei hij met een grijns en hij liep met Akasaka naar buiten terwijl de meiden nog even bleven.
Maar later gingen ook die weg.

De volgende dag was Chanou al vroeg in het café, hoewel het Zaterdag was. Ze had tegen haar manager gezegd dat ze zelf op school kon komen maar ging eigenlijk helemaal niet. ‘Hé!’ zei ze met een glimlach, toen ze binnenkwam.
‘Hé Chan-chan, weer helemaal beter?’ vroeg Laura met een grijns. Chanou knikte heftig. ‘Toen jullie weg waren heb ik me kapot verveeld!’ zei ze zuchtend en ze grijnsde.
‘Staat er misschien nog een afwas ofzo die ik kan doen?’ vroeg ze toen. ‘Nee, er zijn nogal wat cakejes die je in de oven kan doen, daarna mag je Ichigo helpen in de kelder,’ zei Shirogane onverschillig en hij gooide haar werk kleding over haar hoofd heen.
Zuchtend haalde het van haar hoofd. ‘Dat kon ook wel even normaal,’ zei ze geëgerd maar hij haalde zijn schouders op. Ze mompelde iets overstaanbaars en ging haar kleding maar ergens aandoen.
Ze kwam toen terug en haalde de cakejes op uit de keuken en deed ze toen in de oven, direct ging ze naar de kelder, Ichigo helpen met opruimen.
Later kwamen de gasten binnen, Mint en Lettuce hielpen ze naar de tafels, Pudding zat achter de kassa, en Zakuro, Mairu en Laura deden de bestellingen.
Aoyama deed buiten de tuin, die akelig groot was. Maar goed, omdat Shirogane het zo nodig vond kon hij niet weigeren, dat deed Aoyama echter nooit.
Chanou en Ichigo kwamen toen kuchend binnen en waren helemaal zwart geworden. Shirogane, die in de keuken bezig was, kwam tevoorschijn.
‘Ichigo ga Akasaka helpen in het lab, ga jij maar Aoyama helpen met de tuin,’ commandeerde hij. Chanou’s ogen werden groot.
‘Die hele tuin? Met z’n tweeën?’ vroeg ze verontwaardigd. ‘Jup, ga nou maar!’ zei hij en hij liep de keuken in. Laura, die toekeek grinnikte en ging verder.
‘Aho,’ mompelde Chanou neidig en ze beende naar buiten, Ichigo strompelde vermoeid naar het lab. ‘Akasaka-san! Shirogane-san is weer eens gemeen bezig,’ zei Ichigo somber.
‘Ach, hij heeft z’n dag gewoon niet,’ zei Akasaka met een glimlach. ‘Laura helpt hem daar vast zo wel vanaf,’ zei hij met een grinnik. ‘Goh!’ zei Ichigo sarcastisch.
‘Wat kan ik doen?’ vroeg ze. Akasaka draaide zich om. ‘Nou eigenlijk niet veel, er is nu niks om te doen, vraag Ryou maar om een andere klus,’ zei hij met een vriendelijke glimlach.
Vermoeid liet ze haar hoofd zakken. ‘Fijn, ik mag afgebeuld worden,’ mompelde ze en triest verliet ze de kamer en ging naar het voorste deel van het restaurant.
‘Ichigo-san!’ riep Laura. Ze keek op. ‘Zet de vuilnisbuiten!’ zei ze terwijl ze aan het rondrennen was met een bestelling. ‘Oké,’ zei ze en ze pakte de vuilniszak voorzichtig op en liep ermee naar buiten.
Toen ze de vuilniszak buiten gedumpt had, hoorde ze gelach. Nieuwsgierig keek ze achter het café en voelde een steek van jaloerzie.
Vrolijk liepen Aoyama en Chanou te lachen en praten. Ze waren ieder geval vrolijk bezig. Chanou merkte haar op en glimlachte vriendelijk naar haar.
‘Hé Ichigo!’ riep ze, nu zag Aoyama haar ook. Ichigo lachtte vrolijk en liep naar hun toe. Direct drukte ze een kus op Aoyama’s mond.
Het intereseerde Chanou eigenlijk niks maar Ichigo wilde hiermee duidelijk maken dat ze van hem af moest blijven.

Zakuro keek op toen Akasaka vanuit het lab kwam. ‘Ryou, kom eens,’ zei hij. Shirogane keek om zich heen en ging toen met Akasaka mee naar het lab. Zakuro vond het maar vreemd en wenkte Mint.
Samen liepen ze rustig en stil naar het lab, kijken wat er was. Opeens hield Zakuro, Mint tegen. Vanaf deze afstand konden ze alles horen. ‘Ze kunnen maar één aanval, zoals we gepland hebben, Keiichiro!’ hoorden ze Shirogane verward roepen.
‘Chanou-san viel niet zomaar neer op de grond, de energie en uitputtingen zijn ongehoord, we hebben het zelf gecheckt,’ hoorden ze Akasaka zeggen.
‘Maar ze kunnen toch niet zo gevorderd zijn, en Chanou al helemaal niet,’ hield Shirogane stug vol. ‘Toch is het zo,’
‘Laten we dit maar geheim houden voor ze, tot het niet meer kan,’
En na die woorden gingen Zakuro en Mint terug, ze wisten genoeg.