Dat geloof je toch niet?!

Dat meen je niet!!! Moon heeft Milan's handen vastgebonden aan elkaar en heeft Milan een zonnebril op gezet. Die Gansters prikken Milan in zijn voorhoofd met hun vingers. Moon geeft Milan aan de Gansters en ze krijgt er een zakje met witte poeder voor terug. De gansters slaan Milan helemaal in elkaar. Dan geven ze Milan weer terug aan Moon. Moon haalt de zonnenbril van zijn hoofd met een harde ruk. Ze trek de handboeien van Milan er hard af. Dan valt Milan op de grond. Iedereen om hen heen schopt hem in elkaar. Als ze weg zijn kijk je nog een keer goed om je heen. Je fiets langs hem en springt van je fiets. Je knielt naast hem en tilt zijn hoofd op en legt zijn hoofd tussen je twee handen en kijk hem recht in zijn ogen aan. Hij opend zijn ogen langzaam en kijkt je niet begrijpend aan. "Het is al goed. Ik breng je naar huis." Je helpt hem omhoog en je ondersteunt hem. Zijn gezicht zit onder het bloed. Hij zit bij jouw achterop de fiets. Jij fietst naar zijn huis toe en zet hem thuis af. Maar als je wil weg fietsen zie je dat er niemand thuis is. Je zet je fiets tegen het huis aan en je gaat mee naar binnen. Je zet hem op de bank en loopt naar de keuken. Je pakt een glas uit de kast en vult hem met water en geeft het aan Milan. Hij drinkt het op en kijkt je schuldig aan. "Ik vergeef het je maar vertel me daan eerst het verhaal" Hij begint te vertellen dat Moon hem had gemartelt en hem aan de gansters had "gevoerd". En hij verontschuldig zich wel zo'n honderd keer. Je pakt zijn hoofd vast en zoent hem. Je wordt onderbroken door zijn moeder die net binnen komt vallen. Ze schrikt zich rot. "Wat is er met je gebeurd?!" Milan zegt dat hij is geslagen en toen gevallen was. En dat jij hem thuis heb gebracht en heb verzorgd. "Sindy ik dank je. Ik zal wel een briefje schrijven voor je ouders en je school, want ik denk dat je nog les had?!" Je knikt. Je vraagt of Milan het red en gaat dan opweg naar huis. Het is kwart over 3. Je zou dan net uit geweest zijn. Want je had eerst 2 tussen uren en dan tot nu les. Je fietst naar huis en vertelt je moeder het hele verhaal.

Wat een dag vandaag zeg.