Hoofdstuk 13 - Ziekenhuisbezoek, anders dan anders *

De volgende dag in het café was het alweer wat rustiger, of het leek zo aangezien de droge opmerkingen van Kisshu ontbraken. Wat daar wel voor in de plaats is gekomen is hevige ruzie tussen de meiden.
‘Hij is slecht! De vijand, altijd al geweest!’ zei Ichigo. ‘Nee niet waar, hij doet dit juist voor ons!’ zei Laura vreselijk boos.
Ze stonden fronsend over elkaar. ‘Als Chanou zegt dat hij ons hiermee helpt, geloof ik haar!’ zei Laura koppig.
‘Hij heeft haar mishandeld, en tegen haar gevochten!’ zei Ichigo. ‘Daarvoor hadden ze elkaar wel steeds gered,’
Zo ging de ruzie door en werd het hoorbaar door het hele café, dus moest het café wel sluiten. De andere piekerden er niet over en lieten ze met rust.
‘Jij haat hem alleen maar omdat hij er bijna voor zorgde dat je Aoyama-kun kwijt was!’ zei Laura. ‘Niet!’
Zo ging dat bekvechten door.. Het was al laat maar Chanou was er nog steeds niet, iedereen ging er maar vanuit dat ze niet kon ontsnappen van de kostschool.
Na een tijdje was Mairu dat gebekvecht zat en haalde Laura weg bij Ichigo. ‘Laat me gaan!’ riep Laura terwijl ze tegenstribbelde. ‘Dan zal ik haar leren, Chanou in twijfel te brengen!’ riep ze en ze kwam los.
Als Laura nou eenmaal ruzie had moest je haar vooral niet storen, had ook Mairu nu gemerkt. ‘Mew Mew Laura, ME-TA-MOR-PHO-SIS!’ riep ze en Laura veranderde al snel.
‘Ribbon… Laura Reversal!’ riep ze. Laura’s ketting werd groot en ze schoot er muzieknoten uit, af op Ichigo. Ichigo ontweek ze nog maar net. ‘KAN DIT ALSJEBLIEFT BUITEN?!’ riep Shirogane vanuit de keuken, bang dat de hele tent in zou storten.
Ichigo rende naar buiten, met Laura achter zich aan. ‘Mew Mew Strawberry, ME-TA-OR-PHO-SIS!’ riep Ichigo, toen ze eenmaal buiten was.
De meiden gingen een gevecht aan en sommige waren nogal patrijdig. ‘Hup Ichigo! Hup Ichigo!’ riep Pudding vrolijk. ‘Kom op Laura, trap op haar staart!’ riep Taruto met een speelse grijns.
Akasaka kwam aanlopen. ‘We hebben bericht van Chanou,’ zei hij. Mew Laura en Mew Ichigo stopten direct. ‘Waar is ze?’ vroeg Mairu. ‘In het ziekenhuis, ze is op school ingestort,’ meldde Akasaka toen.
Geschrokken keek iedereen naar Akasaka. Laura en Ichigo keken elkaar even aan en veranderden toen terug. ‘Laten we er heen gaan!’ zei Ichigo toen.

En zo snel al ze konden waren ze op weg naar het Ziekenhuis. Wat er met Chanou was gebeurd was voor iedereen een raadsel. Ichigo keek even fronsend naar Laura, die haar geen blik waardig gunde en samen met Mint, voorop liep.
Ichigo zuchtte diep en toen kwamen ze aan bij het Ziekenhuis. Ze keken ernaar. ‘Is dit het?’ vroeg Lettuce. ‘Moet wel, dit is de duurste Ziekenhuis van de stad,’ vertelde Mint. ‘Nou, dan zijn die ouders wel heel bezorgd om haar,’ zei Ichigo en ze gingen naar binnen.
Laura liep naar de receptie. ‘Pardon, weet u waar Orihara Chanou ligt?’ vroeg ze. ‘Orihara,’ herhaalde ze. ‘Orihara-san? Tweede verdieping kamer H205,’ zei de vrouw achter de receptie.
‘Bedankt,’ zei Laura en ze gingen verder naar de tweede verdieping. Ichigo keek als een zombie voor zich uit. ‘Dit lijkt wel een doolhof!’ riep ze en ze hoorde haar echo.
Mint sloeg haar op haar achterhoofd. ‘Gil niet zo!’ zei ze fronsend en ze liepen verder. ‘We vinden het wel,’ zei Zakuro kalm en ze liepen maar een kant op.
Pudding keek op en glimlachte vrolijk. ‘Jongens, het is hier!’ riep ze enthousiast en ze weer naar het bordje. ‘H205,’ mompelde Lettuce en ze keken uit het raam.
Ze zagen inderdaad Chanou liggen maar met bezoek naast haar, Kisshu. Laura keek met een veebetekende blik naar Ichigo die somber wegkeek.
Toen gingen ze naar binnen, ze hoorden gelach.. Het gelach stopte.
Chanou keek op. ‘Meiden,’ zei ze met een klein glimlachje. Kisshu draaide zich snel om en draaide zich om.
Direct verdween hij, Chanou zuchtte diep. ‘En toch vertrouw ik hem niet,’ mompelde Ichigo. Laura ging zitten. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Maika.
Chanou zuchtte nogmaals. ‘Om weg te komen dacht ik dat ik misschien kon doen alsof ik flauwgevallen was, aangezien stiekem weggluipen niet kon, maar precies op dat moment stortte ik echt in,’ mompelde ze.
‘De dokter zei dat er niks was waardoor het gebeurde, het enige wat hij zag was veel energie en toch nog vele uitputtingen, iets wat nooit voorkomt, zie hij,’ vertelde ze.
‘Vreemd,’ mompelde Laura. Chanou knikte. ‘Morgen word ik uit het Ziekenhuis ontslagen,’
‘En hoe zit dat nou met Kisshu?’ vroeg Zakuro toen. Chanou keek haar aan. ‘Ja! Ik kan niet geloven dat het allemaal nep is, hij doet dit allemaal uit eigen belang!’ kwam Ichigo erover heen.
‘Ichigo! Hou je kop eens!’ snauwde Laura haar af. ‘Laat maar gewoon zitten, het gaat jullie gewoon niks aan,’ zei ze zuchtend. Nu had ze er spijt van dat ze het vertelde, ze had het gewoon voor haarzelf moeten houden.
Toen kwam er een zuster binnen. Ze knipperde met haar ogen. ‘Nog meer bezoek? Het spijt me kinders, maar pas over een halfuur mag ze weer bezoek krijgen. Beneden zijn er wel wat souvenir winkels en café’tjes,’ zei de zuster.
Zakuro kuchtte luid en glimlachte zwak. De Zuster keek om en zag haar. ‘Fujiwara-sama, sorry ik zag u niet. Mijn excusses,’ zei de zuster geschrokken met een buiging.
‘Het is al goed, laten we gaan meiden,’ zei Zakuro en de meiden liepen weg, naar beneden. De Zuster, die ook de kamer uitgelopen was, was naar haar collega’s gegaan en vertelde dat de ‘‘fantastische’’ Fujiwara Zakuro bij Orihara Chanou op bezoek was.

Toen de meiden eenmaal beneden waren, zagen ze net Akasaka en Shirogane binnen komen. ‘En? Hebben jullie haar gevonden?’ vroeg Shirogane.
‘Ja, blijkbaar is ze ingestort, de dokter zei dat ze veel te veel energie in haar lichaam troffen maar toch heel wat uitputtingen,’ zei Lettuce snel. Laura keek haar even heel vaag aan maar keek toen vrolijk naar Shirogane.
‘Morgen is ze weer uit het ziekenhuis!’ zei ze met een brede glimlach. Akasaka glimlachte vriendelijk. ‘Mooi, laten we ergens maar wachten tot we haar weer kunnen zien,’ stelde hij voor.
‘Kom Lau, we gaan even in het café hiernaast koffie halen,’ zei Shirogane met een grijns. Laura knipperde nerveus met haar ogen. ‘Waarom niet in het café hier?’ vroeg ze.
‘Dit is een heel duur Ziekenhuis maar de koffie is waardeloos,’ zei hij en Laura knikte toen. Terwijl de anderen gingen zitten, vertrokken Laura en Shirogane uit het Ziekenhuis.
Lettuce wilde eerst mee maar werd tegengehouden, nu zat ze zenuwachtig en jaloers op een stoel.

Terwijl het regende, liepen Laura en Shriogane na een tijdje terug met koffie.
Hij zuchtte. ‘Weetje Laura, ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar ik heb nog nooit zo’n geweldig persoon ontmoet als jou,’ zei hij. Laura werd rood en bleef staan, de koffie in haar handen trilden.
Hij draaide zich om en liep naar haar toe. De koffie viel uit haar handen toen zijn lippen tegen die van haar werden gedrukt.