11.

“jongens, we gaan vandaag beginnen met het opnemen van het nieuwe liedje”, zegt Maarten als de jongens allemaal bij elkaar zitten. Ik ben tegen over ze in een stoel gaan zitten met mijn mobiel en luister nu af en toe mee.

“waarom lukt dit stukje nou de hele tijd niet eh???” hoor ik Rein een beetje gefrustreerd zeggen als ik opkijk van mijn mobiel. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zetten “whassupp?” vraag ik terwijl ik hem aankijk. “dit stukje,” hij zingt een stukje en gaat dan verder, “lukt de hele tijd niet goed… ik kan niet lager..”. Eventjes denk ik na en zeg dan “wat nou als je iets hoger begint? Dan kun je ook lager eindigen, kijk zo..” ik pak de tekst van Rein af en zing zijn stukje. Rein kijkt me met grote ogen aan, “je kunt echt goed zingen!” zegt hij blij en ik lach een beetje verlegen, “dankje hihi”. “wil je eens een liedje zingen?”, “uhh, ja is goed, heb je een gitaar hier ergens?” vraag ik een beetje aarzelend. “ik ga wel even aan Nils vragen wacht even” zegt hij, hij staat op en komt terug lopen met Nils die zijn gitaar vast heeft, “hier” zegt hij, ik glimlach even en pak zijn gitaar aan. Ik ga tegenover de 2 jongens zitten en sla de eerste akkoorden van ‘Heart Attack’ van Demi Lovato aan. Als ik de laatste woorden heb gezongen kijk ik de jongens aan om hun reactie te zien. Opeens zie ik dat iedereen voor mijn neus is komen staan, niet alleen Rein en Nils, maar ook Owen, Daan, Maarten, William en Joachim zijn er bij komen staan. “wauw” is het eerste wat Rein uit kan brengen en ik bloos een beetje. “zing je vaker?” vraagt Maarten dan en ik knik, “jaa, ik zit op zangles en heb meegedaan aan musicals”. “nou dat is te merken, want dit was echt heel erg goed!” zegt hij glimlachend en ik giechel een beetje, “dankje hihi”. “je moet echt iets doen met jouw stem hoor, zonde om dat talent weg te gooien!” zegt hij nog en vervolgens loopt hij richting een andere ruimte en wenkt William en Joachim om iets te bespreken. “je had me niet verteld dat je zo goed kon zingen!” is het eerste wat Rein zegt als we weer met z’n 5en gaan zitten. “moest dat dan? Zovan, hoi ik ben Annika en ik zing, luister maar” vraag ik lachend, maar Rein kijkt heel serieus “ja tuurlijk, doe ik toch ook?” hij probeert serieus te blijven kijken maar niet veel later begint hij ook te lachen en al gauw liggen we met z’n 5en helemaal dubbel van het lachen. De andere jongens geven me nog wat complimentjes en we kletsen nog even gezellig totdat Maarten weer aankomt lopen, “Annika?” ik kijk op en kijk de jongens even aan, ze halen hun schouders op en ik kijk weer naar Maarten “kom eens?”