I'll keep hangin' on!

Dagen in het ziekenhuis gingen voorbij en de jongen was er wanneer hij de mogelijkheid had om er te zijn. Ze hadden ontzettend veel plezier samen en stiekem vond het meisje het helemaal niet meer zo erg om in het ziekenhuis te liggen.
Als dat ervoor zou zorgen dat Bill ook vaak bij haar was, had ze er dat wel voor over.
Ook de jongen vond het alles behalve vervelend om zo vaak mogelijk naar het meisje toe te komen. Maar aan al het goede komt een eind zeggen ze wel eens, en helaas ook aan dit.

Het meisje is net wakker geworden en kijkt slaapdronken om zich heen als ze een zuster voorbij ziet lopen.
‘Zo, Larissa het is eindelijk zover! Je mag naar huis!’
Het meisje kijkt de zuster bang aan, maar deze bekommert zich niet meer om haar en loopt verder.
Eigenlijk is Larissa helemaal niet zo blij. Want waar moet ze nu heen?
Hoe moet het nu verder?
En hetgeen wat haar op het moment misschien wel het meeste dwars zit, hoe zal het verdergaan met haar en Bill?
De mededeling van de zuster die er voor had moeten zorgen dat ze blij zou worden had een hele andere uitwerking. Ze werd er alleen maar onzeker en droevig van…
Dan komt de dokter binnen. Hij doet een paar testjes en lijkt tevreden te zijn.
‘Je zal wel blij zijn zeker, dat je al zo snel naar huis mag!!’ zegt de dokter nog terwijl hij naar buiten loopt.
‘Mmm’ is het enige wat het geschokte meisje uit kan brengen.
Maar nog langer de tijd om over de net gesproken woorden na te denken heeft ze niet want Bill komt helemaal blij binnen.
‘Mag je morgen al naar huis?!’
‘Uhuh’
‘Vind je het niet fijn, meisje?’
‘Mmm’
‘Ow’ zegt de jongen, twijfelend over het feit of hij zijn wel ingestudeerde plan wel uit moest voeren.
Ook voor hem was het een moeilijke situatie. Hij wist niet goed wat hij nu moest doen, maar besloot zijn gevoel te volgen.