2.

Nadat ik een tijdje bij de weg gestaan heb en gewoon gekeken naar de langsrijdende auto's hoor ik geritsel achter me. Ik schrik en draai me om. Wat als dat nou vader is? Wat zal hij dan wel niet doen. Maar tot mijn geluk is het vader niet. Het is onze buurjongen. Ik neem hem eens in me op. Hij is lang, ook rond de 16, heeft kort bruin haar en een lieve glimlach. "Hoi" zeg ik, terwijl hij me een beetje verbaasd aankijkt. "Wat doe je met die spullen? Je bent toch niet weggelopen?" vraag hij me. Ik kijk naar beneden. Dan hoor ik een harde toeter. Een klein rood autootje stopt aan de andere kant van de weg. Een man stapt uit. De jongen, die geloof ik Dann heet, loopt direct naar de overkant. Als een hondje loop ik achter hem aan om het gesprek te volgen. "Wat doe je hier?" sist hij nogal boos naar de man. "Ik geloof dat je vader mij gebeld heeft?" een moment van stilte "maar ik kom je ophalen. Je vader stuurt je naar je oom in London". Ik stoot Dann aan. "London! Weet je hoe mooi het daar is? Mag ik met je mee?" hij blijft even stil. We kennen elkaar niet en hij heeft duidelijk geen zin om te gaan. "Ik wil hier blijven". Ik knik. Dan valt zijn oog op mijn zakje waar de camera uitsteekt. "Ik wist niet dat je een camera had?" vraagt hij duidelijk geïnteresseerd. Ik begin te glimlachen. "Ik heb deze al vanaf mijn geboorte. Fotografeer je?" Hij knikt en ik heb in eens een idee hoe ik hem kan overtuigen te gaan. "Pak je camera, we gaan naar London. London is de beste plek voor foto's. Je gaat het zeker weten geweldig vinden" Ineens zie ik dat hij twijfelt. Dan stapt hij in. "Geen camera?" "Jawel, in mijn rugzak" wijst hij. De man legt ons nog even uit dat het 4 uur rijden is en dan beginnen we aan onze tocht naar London.