OO9

Zuchtend liep ik langs nog een rek met kleding. Ik had het wel weer gehad met het shoppen. Ik had een paar tassen in mijn handen. Een leuke bikini, een skinny en een t-shirt. Onderhand had ik er wel genoeg van. Ik draaide me om en liep de winkel uit. Ik keek op mijn horloge. Ik had nog wel even de tijd. Zal ik even iets gaan drinken op een terrasje? Ja, kan wel. Ik heb tenslotte niet altijd een vrije dag. Vrolijk loop ik naar een gezellig uitziend zaakje en ga aan een tafeltje zitten. Zo. Ik keek om me heen. Het voordeel was dat ik een grote zonnebril droeg waardoor niemand mij zag kijken. Gnagna. Geïntresseerd keek ik naar een groepje jongens aan de overkant.
'Hello. Would you like to order something?', vroeg de ober.
'Yes, I'd like a coke please.'
'Of course. I'll be right back.' De ober liep weer weg. Mijn blik dwaalde opnieuw af naar de jongens aan de overkant. Een aantal keken mijn richting uit. Snel keek ik weg. Ze moesten niet denken dat ik geïntresseerd was ofzo. Ik zachte kuch klonk achter me.
'Hi.', klonk het ongemakkelijk. Huh? Verbaasd keek ik op. Drie keer raden wie.
'Ross.', zei ik.
'Yeah, ehm... I just... Can I sit down?'
'Sure...' Jezus. Wat kwam die gast nou weer doen? Snel ging hij zitten.
'So I...', begon hij. Op dat moment kwam de ober terug met mijn drankje.
'There you go.' Toen merkte hij Ross op. 'And would your friend like somethink to drink?'
'No, he doesn't.', zei ik precies terwijl hij 'Yes, please.', zei. Ik wierp hem een geïrriteerde blik toe, maar hij keek niet. Hij bestelde ook een cola. Mocht-ie wel mooi zelf betalen! Ik riep mezelf tot halt. Waar kwam al die vijandigheid ineens vandaan? Hij had vast moeite gedaan me weer terug te vinden. Hij verdiende het wel dat ik even luisterde. Hij schraapte zijn keel.
'So, why did you come back?', vroeg ik zo aardig mogelijk.
'I was rude, because... Look, my family and I, we're trying to stay as normal as possible. But if your friend googled me, she definitaly found out I'm in a band and that I work for Disney and loads of other stuff, so I didn't know how you'd react and I paniced and ran away. I realized how that would have been for you. I tried to find you and finally I saw you sitting here. And I just wanted to say that I'm sorry... So... I'm sorry for being rude to you.', eindigde hij zijn razendsnelle woordenstroom. Ik knipperde met mijn ogen in een poging te begrijpen wat hij allemaal zei. Het verklaarde de reactie van Lolo. En had ik zijn naam niet ergens van gekend? Ik zuchtte.
'Okay.', zei ik.
'Okay what?'
'Apology accepted.' Een grote glimlach brak door op zijn gezicht. Het zag er zo schattig uit dat ik onwillekeurig teruglachte. De ober was ondertussen weer teruggekomen met Ross' cola. Ik pakte mijn nog onaangeroerde glas en nam een slok.
'Tell me more about your family?', vroeg ik hem.
'You sure?'
'Kinda, start with Riker. I already know him.'
'You think so?' Toen begon een eideloze discussie, die uitmonde op een gezellig gesprek.



SORRY SORRY SORRY
het wordt alleen slechter....
Ik had een ideetje... Heeft iemand misschien zin om dit verhaal samen verder te schrijven? Bijvoorbeeld van uit Ross' pov ofzo?
Xxx