The end

Yuna

Ik laat Xena landen en voor het eerst gaat het beter dan ooit. Eindelijk ben ik weer thuis, ik stap van mijn draak af en maak mijn tassen van het zadel los. Ik leid Xena naar de stallen waar ik Naur zie die ons vrolijk begroet. Als ze op stal staat zijn de twee niet meer bij elkaar weg te krijgen. Ik grinnik een keer een leg Xena’s spullen terug in de kast.
Ik pak mijn tassen weer op en loop na een tijdje richting eindelijk richting huis. Als ik er bijna ben kom ik Ben tegen die me vrolijk begroet terwijl hij mijn tassen overneemt.
‘ en hoe is het gegaan?’ vraagt hij als ik hem terug begroet heb.
Ik lach een keer ‘ het ging best goed, ik geloof dat we alles goed hebben besproken en dat ze er vrede mee hebben’ antwoordt ik .
‘ gelukkig’ zucht Ben.
Voordat ik kan of Aiden terug is en hoe het bij hem is gegaan komt er een klein meisje naar ons toe gerend. Ik geloof dat ik haar ooit eens eerder heb gezien, volgens mij is het Ithil het half zusje van Aiden. Ik voel wat paniek in me op komen, het is vast niet voor niets dat ze hier is. Zou er iets mis zijn gegaan?
Als ze eenmaal bij ons is zie ik ook Aiden die achter haar aan rent. Hij rent onze kant op en trekt me tegen zich aan, ik lach terwijl ik mijn armen om hem heen sla.
‘ ik heb je gemist, hoe is het gegaan? ’ vraagt hij terwijl hij los laat en me aankijkt.
‘ ik jouw ook, het ging goed gelukkig.’
Ben loopt ondertussen met mijn tassen door naar huis en laat de deur dicht vallen.
Ondertussen kijk ik naar Ithil ‘ en hoe ging het bij jullie’ vraag ik als ik weer naar Aiden kijk.
‘ het ging niet helemaal zoals de bedoeling was’ antwoordt hij terwijl hij naar de juiste woorden zoekt. Ithil staat ondertussen naast Aiden en pakt zijn hand vast.
‘ Ik geloof dat ze graag wil blijven’ lach ik en zie dat er op het gezicht van Ithil ook een lach verschijnt.
‘ ik wilde heel graag mee’ zegt Ithil terwijl ze wiebelt.
‘ ik geloof dat het beste is als ze hier blijft’ legt Aiden snel uit.
Ik knik een keer, ik weet nu dus dat het niet goed is gegaan.
‘ helemaal goed! Volgens mij zijn jullie hier al even. Heb je het naar je zin?’ vraag ik aan Ithil.
Ze knikt hevig en vertelt over wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Het is een leuk meisje en ze heeft het goed naar haar zin.

‘Zit je weer te dromen?’ vraag ik als ik naar beneden loop omdat ik mijn tassen boven heb gebracht.
Verward kijkt Aiden op. Hij lacht een keer terwijl ik zijn kant op loop. Terwijl ik bij hem ga zitten geef ik hem een kus.
‘Waar zat je aan te denken?’ vraag ik na een tijdje.
‘Over alles wat we de afgelopen tijd hebben meegemaakt en zo’ zucht hij en hij kijkt me aan.
‘Ja dat is heel wat geweest’ lach ik terwijl ik erover na denk.
‘Over dat ik je eerst niet mocht en kijk nu eens! We hebben samen een huisje!’ roep hij uit.
‘Ja je was nu niet bepaald een aardige vampier toen ik je de eerste keer zag.’ Zeg ik terwijl ik naar de tafel kijk.
‘Het spijt me van dat alles’ fluistert hij zachtjes.
‘Ik vergeef het je’ zeg ik met een lach en geef hem nog een kus.
‘Heb jij Ithil nog gezien?’ vraagt hij na een tijdje.
‘Ze is ergens buiten met de anderen spelen, hoezo?’ antwoordt ik en kijk hem verbaast aan.
‘Ah oké dan is er niets aan de hand’ zegt hij en staat op.
Hij loopt naar buiten en gaat op het bankje bij het huis zitten. Ik loop achter hem aan en ga bij hem zitten en voel een arm om me heen slaan. Voorzichtig leg ik mijn hoofd op zijn schouder en kijken we samen toe hoe Ithil aan het spelen is met de andere vampiers.
‘Ik zou willen dat het altijd zo kan blijven’ fluister ik en zucht een keer.
‘Ik ook’ zegt Aiden zachtjes en ga met zijn vingers door mijn haren heen.
Terwijl ik dichter tegen hem aan ga zitten voel ik dat mijn ogen langzaam dichtvallen.