By your side.

Het meisje is er kapot van.
Ze had een zusje, zonder dat ze dat ooit geweten heeft.
Een tweelingzus nogwel!
Hoe kon dit?
Waarom had hun moeder het niet verteld?
Allerlei vragen spookte door het hoofd van het meisje totdat Bill iets zegt.
‘Je moet rusten! Probeer nog even te slapen, ik kom zo terug!’
De jongen loopt weg uit de ziekenhuiskamer om uit te voeren wat hij zich net bedacht heeft.
Hij zal aan zijn tweelingbroer voorstellen het meisje voorlopig in huis te nemen.
Men zal nu denken, hij kent haar nog maar een paar uurtjes, maar voor de jongen voelt het alsof hij het meisje al jaren kent.
Bill loopt naar buiten en belt zijn broer op om zijn hart te luchten en zijn plan te vertellen.

Bij het meisje overheerst op het moment dat de jongen de kamer verlaat eigenlijk vooral een gevoel van onzekerheid en twijfel.
Bill is net weggegaan en ze weet niet waarom, maar vooral het feit dat ze een zusje had maar dat nooit geweten heeft, zit haar dwars.
Ze blijft erover nadenken en erover piekeren totdat ze, na een aantal uurtjes, te moe is om nog maar iets te doen, en ze dan in slaap valt.

Op het moment dat het meisje weer wakker wordt, zit de jongen weer naast haar. Als je het zou zien, zou je je afvragen of je het wel zitten zou kunnen noemen wat je jongen deed, het was eerder een vorm van half op het bed hangen.
Maar hij was er, en dat was hetgeen wat telde.
Dát deed het meisje goed!!