OO8

'I'll pay for you.', zei Ross, terwijl we bij de kassa stonden.
'No, you won't.', zei ik terwijl ik mijn beurs uit mijn tas haalde. Ik wilde hem openmaken maar zijn hand duwde hem alweer terug mijn tas in.
'Ey!'
'I'll pay for you.' Arg. Waarom ze koppig! 'By the way, Riker already payed my when I asked me why I had to pick up his phone. So, the least I could do is pay you a drink.' Met een zucht gaf ik toe. Hij had wel goeie argumenten. En wat wat eigenlijk het probleem? Waarom zou hij geen drankje voor je mogen betalen?
'Got it.', mompelde hij. Hij legde zijn hand op mijn onderrug en leidde me naar een tafeltje in de hoek. Zijn hand brandde door mijn blouseje. Heel irritant. Kon het zijn dat ik hem nu al leuk vond? Nee. Hij was irritant. Maar, ook heel schattig. Ik slaakte een zucht. Ik werd nog eens gek van mezelf. Ik liet me aan het tafeltje ploffen. Hij ging tegenover me zitten.
'Since when have you been here?', vroeg hij. Wutte?
'Sorry?'
'I can hear it from your accent. You're not from here.' Ah, zo...
'No, guess where I'm from.', zei ik. Hij laat zich naar achteren zakken.
'You're not Britisch.... Australian?' Ik schudde mijn hoofd. Hij zat er wel heel ver naast. 'Come on, I'm really bad at guessing. Tell me!' Zijn lip pruilde een beetje, zoals je eerder bij een kind verwacht. Ik grinnikte.
'I'm from the Netherlands.' Zijn ogen werden iets groter van verbazing.
'So... The Netherlands. With cows and wooden shoes?' Ik rolde met mijn ogen.
'I admit that the Netherlands do have a huge preconception problem.', mompelde ik. 'But no, almost no one still walks on wooden shoes. We call it "klompen".' Ik krijg de slappe lach als hij me probeert na te praten. Het klinkt meer als "klowpen". Als ik half over de tafel hang van het lachen stopt hij er maar mee.
'You're mean.', zeurt hij. Ik stop met lachen.
'I've never said I wasn't.' Ik neem nog eens lok van mijn koffie.
'Teach me some more Dutch words. Please?' Hij rekte het laatste woord overdreven lang uit. Ik rolde weer met mijn ogen. Als ik nog lang bij hem bleef zouden ze waarschijnlijk eruit rollen.
'Why don't you tell me something about your life?' Hij tuitte zijn lippen even.
'Well, there isn't really anything special 'bout me...' Op dat moment begon er een eend te kwaken. Nou, mijn telefoon dan. Een sms'je.
'Mind if I check it?', vroeg ik aan Ross. Hij schudde zijn hoofd. Een berichtje van Lolo, las ik terwijl ik mijn telefoon uit mijn zak haalde.

Hey lieffie,
Ik heb die Ross Lynch van je gegoogeld. Weet je zeker dat het hem was?
Ross Lynch
Het is een link van wikipedia. Als het hem is, hoop ik dat je weet wat je in je handen hebt.
Call me!!!
xxx L.

Ik keek op van mijn telefoon. Die link ging ik nu dus even niet aanklikken.
'That reminds me...', mompelde ik. Ik pakte mijn tas en graaide de telefoon van Riker eruit. Ik legde hem voor Ross' neus op tafel. 'There you go.' Hij keek beteuterd naar de telefoon.
'Do you have to go?', vroeg hij, terwijl hij met zijn hoofd naar mijn telefoon knikte.
'Oh, no. That was just a friend, back in the Netherlands.'
'What did he say?' Een nieuwsgierige blik richting mijn telefoon. Ik grinnikte.
'I don't think you want to know.'
'But I do.' Ik slaakte een zucht.
'Okay, she googled you.', zei ik eerlijk.
'Sorry?'
'She's a little... Weird.', zuchtte ik. 'She always googles people. You were her victem today.' Een rare uitdrukking verscheen op zijn gezicht.
'What did she find?', vroeg hij... Bezorgd?
'Dunno, I haven't checked the link yet.'
'You shouldn't.', zei hij kortaf. Hij sprong op en griste de telefoon van Riker van de tafel. 'Need to go. Bye.' En weg was hij. Ik keek hem na terwijl hij de straat overstak en tussen de mensen verdween.
'Bye?', mompelde ik nog. Waar sloeg dat nou weer op? Met een zucht dronk ik het laatste restje koffie op. Dan moest ik maar gaan shoppen. Ik ging die rare gast mijn vrije dag winkelen niet laten verpesten.