Chapter 23

Ik rolde op mijn rug. Abby kwam met haar hoofd op mijn borstkas liggen en gleed met haar vinger over mijn buik en maakte kringetjes rond om mijn navel.
'Hoe laat is het?' vroeg ze zacht. Ik draaide mijn hoofd richting de wekker en zag dat het half 9 was.
'Half 9, laten we onze kleren aan doen en een ommetje maken door de buurt. Het is bewolkt buiten.' stelde ik voor.
'Oké.' zei Abby en we kwamen overeind uit het bed. Ik liep naar mijn klerenkast en pakte daar een donkerblauwe blouse uit met een zwarte broek en deed die aan.
'Klaar?' vroeg ik toen ik mijn hand op de deurklink legde.
'Ja.'
'Doei, jongens. We maken even een ommetje!' riep ik.
Geen reactie. We liepen de deur uit en Abs pakte mijn arm vast en we liepen een klein rondje door de straten van Weert. Er was veel groen en leuke zit plekken.
We zaten op een heuveltje en keken naar de maan die langzaam de lucht in kroop om zijn positie in te nemen.
'Laten we terug gaan, het is al 9 uur.' zei ik toen ik in de verte de klokken van de kerk 9 keer hoorde.
'Oké.' we stonden behendig op en liepen in een snel loop tempo naar Carlisle en Esmé. De rest was er al en zaten netjes op de banken en stoelen. Abs ging zitten en ik bleef staan in het hoekje tegenover Carlisle.
'Zo,' begon Carlisle. Hij keek de kamer even rond.
'Wat vinden jullie?' vroeg hij.
'Te zonnig.' zeiden er een aantal.
'Wacht maar, het weer word steeds slechter. Geloof me maar.'
'Hoe weet je dat?' vroeg Rosalie chagrijnig.
'Wacht nou maar af.'
'Carlisle, het word zomer. Dan schijnt de zon!' zei Edward met een stem verheffing. Er viel een korte stilte.
'Jasper, je wou me net wat vragen.' vroeg Carlisle.
'Ja, het overbuurmeisje was net geweest en weet nog niet dat we kinderen hebben. Is het handig dat we wachten tot na de zomervakantie, want dan zouden de kinderen stoppen met groeien. Als je berekeningen kloppen.'
'Dan kunnen ze ook na de zomervakantie naar school.' vulde Abby aan. Carlisle knikte goedkeurend.
'Renesmee mag nu al in principe naar buiten. Het duurt nog hoogstens een maand voor iedereen naar buiten kan.' Zei Carlisle.
'Hoe zit heb met het Nederlands?' Vroeg Bella.
'Het overbuurmeisje had aangeboden om les te geven in Nederlands, maar ik zei dat jij iets zou regelen.'
'Heb ik ook.' Zei Carlisle tegen mij.
‘Wat dan?’ vroeg Emmett nieuwsgierig.
‘Een oude vriend van me.’ Zei Carlisle een beetje mysterieus.
‘Je hebt echt overal vrienden.’ Zei Alice en grinnikte.
Zo geregeld zo gedaan. Binnen 3 maanden had iedereen zijn examen Nederlands gehaald en waren we goed ingeburgerd in de Nederlandse cultuur. Een probleem, de zon scheen nog best vaak zo nu en dan.