In your arms, I feel save [015]

Harry trekt me tegen hem aan en ik slik. Mijn beanie trek ik wat meer over mijn bruine haren heen terwijl ik de jongens volg. 'W-waarom schreeuwen z-e zo hard?" Vraag ik zachtjes aan Harry en kijk hem vragend aan. 'Ze zijn blij om ons te zien.' Mijn lippen vormen een kleine 'o'. Rare meisjes.. Als ik iemand zie die ik aardig vind ga ik toch ook niet schreeuwen? 'E-en w-waarom m-maakte ze f-foto's?' Vraag ik zachtjes. Ik bijt op mijn onderlip. 'Zodat de andere mensen weten wat we doen.' Legt hij uit. Ik knik eventjes. 'O-oké,' antwoord ik en vraag verder niets meer. Dicht tegen Harry aan loop ik een kamer in. Zo te zien een soort kleedkamer. Ik ga voorzichtig op de bank zitten die er staat en kijk rond. Ik doe mijn beanie van mijn hoofd en leg hem netjes op tafel. Dit zit veel beter. Ik nestel me tegen een kussentje en kijk naar de rest van de jongens die druk in de weer gingen met kleding en andere spullen. Ik frons. Zij liever dan ik. Ik richt mijn ogen op Harry en zucht zachtjes. Ja.. hij was lief.

Met grote ogen kijk ik Harry aan en knik zachtjes. Ze moesten even weg. 'Optreden,' had Liam het genoemd. Voor de gillende meisjes die zo blij waren om hun te zien. 'We zijn zo terug.' Harry geeft me een knuffel. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel zachtjes mee. 'B-ben je z-zo terug?" Vraag ik zachtjes en sluit mijn ogen eventjes. Hij knikt. 'natuurlijk Lou.' Zegt hij. 'Kom je Harry?' Ik kijk op naar Niall en slik. Ik laat Harry los en glimlach zwakjes. Ik kijk de jongens na die het podium oplopen. Ik vind dit maar niets. Waarom gaan ze weg? Ik kruip terug op de bank en doe mijn beanie voor de zekerheid op mijn hoofd. Ik wil geen rare mensen die me pijn doen. Ik leg mijn hoofd op mijn kussen en sluit mijn ogen. Nu wachten tot Harry terug kwam samen met de rest van de jongens. Ik vind het niet fijn om alleen te zijn, niet meer. Ik wil beschermt worden. Ik vouw mijn armen om het kussen heen. Dit is ietsjes beter.