Stelletje 2

Daan P.O.V.:

'Echt?' zegt Amy met ongeloof in haar stem. 'Echt !' zeg ik tegen haar en druk mijn lippen op de haren. Zacht kust de terug maar trekt terug als er op de deur wordt geklopt. 'Hee Am, doe effe open' Zegt Percy die waarschijnlijk met de rest van de groep staan dat ze er in willen. 'Nee' zegt ze Koppig. 'Daan kan jij dan even open doen' zegt Nils. 'Sorry weet de tegen spreuk niet van haar spreuk dus ik zit hier tijdelijk vast' zeg ik lachend. 'Wat is hier aan de hand' zegt Anderling die blijkbaar er ook bij is komen staan. 'Niks hoor we zitten alleen effe wat te bespreken wat geheim moest blijven dus zit de deur op slot' zegt ze schijnheilig. 'Wat dan?' vraagt de hele groep in koor. 'Mensen we moeten een koor beginnen' roep ik naar de anderen kant van de deur. 'Jaa' zeggen de meiden vrolijk. 'Tuurlijk en wij met zijn alle zingen met een aantal katten stemmen' zeggen Fred en George. 'Wie bedoelen jullie?' vragen ik en Daan tegelijk terwijl ik hem aankijk met zo'n blik van -zie je-. 'Nou Ron kan echt niet zingen en maar te zwijgen over Fred' zegt George. 'Je bedoelt je zelf zeker ik heb een mooiere stem dan jij' zegt Fred. 'Wie vind jij mooier zingen?' vraag ze zacht aan mij. 'Jij'. 'Maar je hebt me nog nooit horen zingen' merkt ze scherp op. 'O laat dan maar eens wat horen dan' zeg ik uitdagend. 'Oké' zegt ze en pakt haar IPod en begint:
'Can't believe you let me go,
after al we've been trough, highs en lows,
You didn't even say goodbye,
You let my turn and pass you by.'
daar stopt ze en kijkt me aan. 'Mooi heel mooi' fluister ik in haar oor. 'Hee Am, wij staan hier ook nog. Maar dan heeft wel gelijk ze kan mooi zingen' valt Rein in voor Naomi nog meer kan zeggen. 'Ja maar ze zingt toch nooit' zegt ze terug. 'Zal ik de deur van het slot hallen' fluister ze waar op ik knik. Snel loopt ze er hen en haalt hem heel stil van het slot af. 'Amy zorg dat je even ergens veilig zit ik ram de deur in' zegt Percy. Snel loopt Amy naar mij toe en gaat naast mij zitten. 'Oké hier kom ik' gilt Percy. In eens vliegt de deur open maar ligt wel uit zijn scharnieren en Percy ligt er samen met Fred en George boven op. 'Ik dacht dat het een spreuk was die op de deur zat' zegt Percy. Ik en Amy schieten alle bij in de lach. 'Wat is er zo grappig?' vragen Fred en George niet begrijpend.