Ik bleef de jongen zijn hand vast houden. Ik bleef hem naar me toe trekken. ''B-blijf hier..'' Daniel zag ik al vanuit mijn ooghoeken, maar ik kon hem gewoon niet los laten. Al snel stond hij voor ons. Hij zette zijn handen op mijn schouders en probeerde me weg te trekken van de jongen genaam Zayn. Stevig hield ik zijn hand nog vast. Ik zag Jesse ook nog is komen. Hij pakte de jongen van achteren en trok hem mee de zaal uit. Daniel ging naast me zitten. ''Niall kijk me aan.'' Ik protesteerde, maar door een klap keek ik hem weer aan. ''Dat was niemand Niall, je broer is hier ook niet. Ze bestaan niet, ze zijn niet geweest. Ze zijn net als de dood, gewoon verder gaan met alles wat je deed'' Ik knikte en ging op mijn zij liggen, misschien had hij toch ook gelijk. Of ik was gewoon gek, dat kon het natuurlijk ook nog is wezen.

Reageer (2)

  • Ariella

    wow super mooi geschreven snel verder <3

    1 decennium geleden
  • BOOKWURM

    Godverdomme zeg, dacht ik : yay! Niall word eindelijk gelukkig, maar nee...
    Geen koekje voor jou !

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen