1.O1 || The Meeting

Ik rende, ik rende voor mijn leven. Bang keek ik om. En enorme explosie.
Vuur, dood, verderf. En een gil. Een gil die me diep raakte.
Het laatste wat ik van mijn familie zou horen. Een ijzige gil.

Ik was al bijna bij mijn hol, mijn thuis. Toen ik het hoorde.
Het gekraak van de takken. Het kon geen dier zijn.
En dier loopt lichter. Vrijer. Makkelijker.
Ik hoorde stemmen. Verschrikt keek ik om me heen.
Voordat ik bij mijn hol zou komen, zouden de personen al bij mij zijn.
Snel bedacht ik wat ik zou kunnen doen. Achter een boom?
In een struik? Nog even en de personen, mannen hoorde ik nu, zouden me bereiken.
Ik besloot in een boom te klimmen. Als ze nou boven zouden kijken, zouden ze me zien.

'Ik zeg het je Victor, ik zag iemand!'
'Ik ben zeker dat hier niemand is. Hoe vaak moet ik het nog herhalen?'
Ik trok mijn pijl en boog. Zodat ik me nog kon verdedigen.
Deze verdomde wereld was zo groot. Er waren zo weinig mensen.
Waarom moesten ze juist hier komen?
Op dat moment begon mijn tak te kraken. Oh oh.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sorry dat het zo slecht en kort is. Vergeef het me.
En AAAAAAAAAAAAAAAH! Ik heb al drie, DRIE abo's!
You make me proud :') *pinkt traantje weg*