001 - Marylinn Rose Brooke

We zaten met zijn allen in een grote kring. (Mijn vriendinnen en ik). We hadden net onze examens achter de rug en nu zochten we naar een nieuwe woonplaats.'
''Ik heb een idee'' hoorde ik Dayse giechelen. Ik trok mijn wenkbrauwen op.
''We gaan de buurt rond en vragen aan elke bewoner of je bij diegene mag wonen! Tot iemand ja zegt'' zei ze.
Aimée schoot in de lach. ''Meen je die?'' vroeg ze.
''Het is best een goed idee, zo komen we misschien aan een woonplaats, maar dan moeten het wel jongeren zijn'' murmelde ik.
''Zie je?'' zei Dayse. Dayse was absoluut geen normaal persoon, ze was raar en kwam vaak met de raarste ideeën, maar ze pakten vaak goed uit. Daarom vertrouwde ik ook op dit idee.
'''Hm'' zei Aimée twijfelend.
''Kom op, het is best leuk toch? Ik denk toch niet dat iemand ja zegt, dus wat heb je te verliezen?' zei ik.'

En zo stond ik twee weken later op straat. Ik had pen en papier in de hand. Dayse en Aimée begonnen elk bij een andere straat. Ik tuurde de straat langs. Dit was het raarste idee wat ik ooit had gedaan, maar stiekem kon ik de humor er wel van in zien. Ik stond voor een random huis. Ik had gehoord dat hier 5 jongens woonden. Dan begon ik hier maar. Ik liep het pad op, richting de voordeur. Ik drukte de bel lang in en deed een stap achteruit.
Een jongen met bruine, krullende haren verscheen in de deuropening.
''Hi'' zei hij.
''Eh, hi'' begon ik. ''Ik ben hier, door een weddenschap met mijn vriendinnen'' vervolgde ik. ''We hebben onze examens achter de rug en nu zoeken we een tijdelijke woonplaats. Mijn vriendin, Dayse, kwam met het idee dat we bij random mensen gingen aanbellen en gingen vragen of ze een tijdelijke woonplaats voor ons hebben'' zei ik.
De jongen grijnsde. ''Dus je vraag is?''
''Mijn vraag is.. Zou ik hier tijdelijk kunnen intrekken?''
De jongen begon te lachen. ''Ik vind het idee geweldig, wacht even''
Ik knikte braaf en keek toe hoe de jongen in het huis verdween. Ik krabbelde wat op het papier welk huis ik gehad heb.
Ik schrok op toen ik een paar schoenen voor me verschenen.
''Het is goed, wanneer wil je intrekken?''
Mijn mond viel open en ik liet de woorden even tot me door dringen.
''Wacht, wat?''