OO7

Ik tikte met mijn voet me op de maat van 'Live While We're Young', van One Direction. Muziek op je telefoon, ook een optie. Waar bleef Ross? Ik keek op mijn horloge. Kwart voor twee. Ik gaf hem nog 10 minuten. Nou, dan kon ik net zo goed Lolo gaan bellen. Vriendinnen hebben aandacht nodig, al zit je aan de andere kant van de wereld. Vlug toetste ik het nummer in. Ik had haar echt zwaar verwaarloosd.
'Met Lolo?'
'Lolo!!!', gilde ik in de telefoon.
'OMG! Cathy!', gilde zij ook. 'Ik mis je! Waar hang je uit?'
'Ik mis jou ook, lieffie. Maar het is hier zoooo geweldig!'
'Oh, vertel! Vertel! Vertel!'
'Oom Rothwell is echt heel aardig, en tante Mary ook. En Aveley is een heel goede vriendin geworden. De mensen hier zijn heel anders dan in Nederland. En Jenny, niet te vergeten, is half geobsedeerd door mij. En alle mensen zijn zo aardig!'
'Gelukkig. Maar, hé. Waar ben je?'
'Wat? Hoezo?'
'Ik hoor mensen op de achtergrond.'
'Ja, klopt. Ik ben in de Miami Mall. Ik wacht op iemand.'
'HEB JE EEN VRIENDJE?', krijste Lolo. 'HOE ZIET IE ERUIT?'
'Nee joh, doe rustig. Ik ga een gast zijn telefoon teruggeven.'
'Vertel!' Geweldig hoe enthousiast ze altijd was. Dat vond ik zo leuk aan haar. Maar nu was het wel een beetje nergens om.
'Zo interessant is het niet, hoor.'
'Wellus.'
'Niettus.'
'Wel.'
'Niet.'
'CAT, VERTEL GEWOON!'
'Ja mama. Maar je mag me niet onderbreken.', grinnikte ik. Dat ging moeilijk voor haar worden. 'Ik was aan het werk.' Ik liet lange pauzes tussen mijn zinnen. 'En er was een jongen die me omver liep. Hij hielp me overeind en stelde zich voor als Riker.'
'Oh, was ie knap?'
'Hmm...'
'Oh, Cat! Doe niet zo gemeen! Vertel nou gewoon!'
'Jeetje, Lolo. Wil je dat ik het verhaal afmaak of niet?'
'Ik ben al stil. Ik ben al stil.'
'Toen hij wegliep vond ik zijn telefoon. Ik belde een contact, we hebben afgesproken. Om twee uur hier, maar hij is er nog niet.'
'Cat, het is vijf voor. Je moet hem minstens nog een kwartier geven!'
'Al goed.'
'Met wie heb je eigenlijk afgesproken?'
'Ene Ross Lynch.'
'Hm... Ik ken die naam.', mompelde ze. 'Wat heb je in Riker's telefoon gevonden?'
'Wat?'
'Wat heb je in zijn telefoon gevonden? Vertel me niet dat je niet hebt gekeken!'
'Nou, ik heb niet gekeken.'
'Arg... Wat moet jij zonder mij?'
'Niets. Ik heb je nodig lieffie!'
'Ik jou ook. Ik mis je.'
'Ik mis jou ook! Heel veel!'
'Maar je moet ophangen. Je betaalt waarschijnlijk het vijfvoudige van normaal. Ik spreek je nog wel! Dan vertel je me hoe die Ross is. En ik ga hem googelen.'
'Ja, mama de detective. Bubye!'
'Bubye, sweetie!' Ik hing op. Iemand tikte op mijn schouder. Ik keek in het gezicht van een jongen die even blond was als Riker. Alleen jonger.
'Hi.', zei hij met een oogverblindende glimlach. 'I'm Ross.'
'Catherine.' Automatisch glimlachte ik terug. Hm... Eigenlijk zag hij er wel leuk uit. Wat zeg ik, super cute! Hij had iets... Aparts... Ik kon het niet beschrijven. Toen ik niet verder praatte, lachte hij even ongemakkelijk.
'Would you like to go inside for a drink?', vroeg hij opgelaten. Snel herpakte ik mezelf.
'Sure. Why not?'