Hoofdstuk 184

Aiden
Na een paar dagen met Ithil door het dorp te hebben rondgehuppeld ben ik er ondertussen wel een beetje klaar mee. Ithil heeft het hier goed naar haar zin en de andere in het dorp zijn ook erg blij met haar. Er zijn genoeg vampiers die een oogje in het zeil willen houden als ik even weg moet en er zijn er ook genoeg die graag met haar gaan jagen.

Yuna is vanmorgen ook weer terug gekomen van haar ouders. Gelukkig is het bij haar wel goed gegaan en is ze altijd welkom. Ook Yuna is al helemaal gek op Ithil en het klikt meteen.
Ik ben blij dat ze het hier naar haar zin heeft. Sinds ik weg ben gegaan zijn mijn stiefouders niet meer zo aardig voor haar geweest en is ze blij dat ze met mij mee mocht. Hier zijn meer vampiers en die kunnen het beter met haar vinden.


Uiteindelijk heeft het voor ons drieën goed uitgepakt. Yuna en ik zijn nog steeds bij elkaar al kon ik haar in het begin niet uitstaan. We hebben een hele reis gemaakt door verschillende delen van de wereld en zijn veel nieuwe vampiers, mensen en elfen tegen gekomen. Het is niet zonder slag of stoot gegaan en we zijn vaak gewond geraakt. We hebben ieder een goede draak waar we een goede band mee hebben gekregen. We hebben nu een eigen plaats waar we wonen en hebben het hier naar onze zin. Ithil is blij dat ze bij mij en Yuna mag wonen en tja… de race was niet zo’n succes maar ik leef tenminste nog.
En wat onze families betreft….. Ik ben blij dat Yuna de hare nog wel heeft. Ik heb die van mij niet echt nodig aangezien het niet mijn echte ouders zijn.
We zullen voorlopig nog wel hier blijven wonen en wie weet wat de toekomst ons nog brengt.

‘Zit je weer te dromen?’ klinkt het ineens vanuit de deuropening.
Verward kijk ik op en zie dat het Yuna is. Ik lach naar haar en ze komt naar me toe gelopen. Ze geeft me een kus en komt dan bij me zitten.
‘Waar zat je aan te denken?’ vraagt ze en kijkt me nieuwsgierig aan.
‘Over alles wat we de afgelopen tijd hebben meegemaakt en zo’ zucht ik en kijk haar aan.
‘Ja dat is heel wat geweest’ lacht ze dan.
‘Over dat ik je eerst niet mocht en kijk nu eens! We hebben samen een huisje!’ roep ik uit.
‘Ja je was nu niet bepaald een aardige vampier..’ en ze kijkt naar de tafel.
‘Het spijt me van dat alles’ fluister ik en staar dan ook naar de tafel.
‘Ik vergeef het je’ zegt Yuna dan en geeft me nog een kus.
‘Heb jij Ithil nog gezien?’
‘Ze is ergens buiten met de anderen spelen, hoezo?’ en ze kijkt me verbaast aan.
‘Ah oké dan is er niets aan de hand’ en ik sta op van tafel.
Ik loop naar buiten en ga op het bankje bij het huis zitten. Yuna komt naast me zitten en ik sla mijn arm om haar heen. Voorzichtig legt ze haar hoofd op mijn schouder en kijken we samen toe hoe Ithil aan het spelen is met de andere vampiers.
‘Ik zou willen dat het altijd zo kan blijven’ fluistert Yuna en zucht een keer.
‘Ik ook’ zeg ik zachtjes en ga met mijn vingers door haar haren heen.

Langzaam aan gaat de zon onder en verlaten alle elfen het plein. Ze gaan naar binnen om te eten en nog wat met hun gezin of geliefden te doen. Ik zit nog steeds met Yuna op het bankje toe te kijken hoe de vampiers zich vermaken. De zijn schijnt op Yuna haar gezicht en ik merk nu pas op dat ze in slaap is gevallen. Het was een zware en vermoeiende dag voor ons allemaal en ik breng haar voorzichtig naar binnen waar ik haar op de bank neer leg. Snel schrijf ik een briefje waar op staat dat ik met Ithil ben gaan jagen.
Ik verlaat het huis en roep Ithil bij me zodat we kunnen gaan jagen. We gaan naar het bos en daarna door naar het strand.
‘Ik heb je gemist’ zegt Ithil na een tijdje als we hand in hand langs het water lopen.
‘Ik heb jou ook gemist en ik laat jou en Yuna nooit meer achter’ zeg ik vastberaden.