003

Jenna Katrine

Oh my god. Ik moet wel iets vergeten zijn. Misschien mijn mobiel? Nee. Die zit in mijn jaszak.
En mijn haarborstel? Damn it. Dat ben ik vergeten! 'Rustig Jenna. Je moet rustig doen. Je hebt vast alles meegenomen. Straks zie je One Direction en dan heb je verder helemaal niks meer nodig.'
Ik begon te giechelen. Ik ben nog nooit zo erg zenuwachtig geweest… Hoe zal het gaan als ik ze zie? Hopelijk reageer ik normaal. Ik wil niet dat ik ze af schrik!
One Direction is de laatste tijd echt mijn hele leven geworden en nu mag ik ze eindelijk ontmoeten! Ook al is het voor een middag… Het wordt geweldig.
Ik slenter de laatste stappen naar de juiste plaats toe samen met mijn drie koffers. Ja, ik heb er drie. Ik ben totaal niet ijdel of zo maar, ik heb gewoon te veel kleding.
Op een gegeven moment zie ik in de verte een groot wit huis. Samen met de harde wind volg ik het pad richting het huis toe.
Wanneer ik voor het hek sta klopt mijn hart in mijn keel. Dit is toch de juiste plek? Snel graai ik de plattegrond uit mijn jaszak en bekijk hem goed.
Alles wijst erop dat ik hier moet zijn. Dat betekent dus… Dat mijn idolen vlakbij me zijn. In een beweging rol ik zo snel als ik kan mijn koffers door het hekje heen en zet ze voor de deur neer.
Nu nog aanbellen… Ik adem diep in en knijp mijn ogen dicht. Dan druk ik op de deurbel en wacht braaf af.
Oh nee. Ik ben nog helemaal niet klaar. Ik moet… Mijn haar kammen en… Gillen.
Een paar seconden later is er nog steeds niet open gegaan. Waarom duurt het zo lang? Ik adem nog een keer diep in en begin te gillen.
Dan wordt de deur open gedaan en ik kijk recht in de ogen van Zayn. Een milliseconde lang kijk ik hem aan en stop dan voorzichtig met gillen.
Ik voel mijn hoofd zo rood worden als een tomaat en begin stom te lachen.
Zayn had mijn geweldige actie niet verwacht en kijkt me lachend aan. "Eh, wauw. Welkom…" stamelt hij uit.
Ik voel mijn adrenaline in mijn bloed schieten en ik stap naar voren. "Eh, ik ja. Sorry." stotterde ik. Snel zette ik een glimlach op. "Ik ben Jenna."
Zayn schudt mijn hand en begint te praten. "Maakt niet uit. Ik snap het wel. Ik ben dus Zayn."
Hij lacht en neemt de koffers van me over. "Oh, ik draag ze zelf wel hoor." Ik begin verlegen te lachen en kijk hem aan.
Zayn geeft me een knipoog en pakt toch de koffers van de grond. "Kom maar binnen hoor. De rest zit in de woonkamer. Ik denk dat je ze ook wel wilt ontmoeten." Ik begin hard te knikken en volg Zayn naar de woonkamer.
Opeens stopt hij met lopen en zet de koffers op de grond. "Wat heb je er in hemels naam in gedaan?!" Hij leunt tegen de koffers aan en blaast zijn lucht naar buiten.
Schuldig begin ik te grinniken. Dan lopen we verder naar de woonkamer waar de rest van de band zit. Op de bank zit nog een meisje.
Weer voel ik mijn maag omdraaien en kijk iedereen een voor een aan. Mijn lucht zakt weg…
Nog steeds probeer ik normaal over te komen maar zou het liefste gaan gillen. Naja, dat heeft Zayn al gezien…
Harry, Niall en het meisje springen op. Blijkbaar zijn Liam en Louis er niet.
Harry staat het eerste voor me en geeft me een knuffel. "Hi, ik ben Harry." Ik voelde mijn gezicht alweer kleuren dus ik begon snel te antwoorden. "Ik heet Jenna." Harry glimlacht en kijkt me na.
Niall is de volgende die me begroet. Wauw, hij lijkt echt precies op… Ja, Niall dus. "Yo, ik ben Niall."
Ook hem begroet ik met een glimlach. "Jenna." Niall geeft een grinnik vrij en trekt een gekke bek. Oké, hier kan ik niet tegen. Ik ben te zenuwachtig.
Gauw probeer ik mijn lach te onderdrukken dus ik loop naar het meisje toe. Ze schudt mijn hand en ze stelt zich voor. "Ik ben Viola."
Ze heeft lange bruine lokken die neervallen op haar buik. Viola lijkt me best wel aardig. Bovendien heeft ze leuke kleren aan…
"Ga maar gerust zitten hoor." Harry kijkt me aan.
Tegelijkertijd ga ik met de rest zitten en kijk langzaam het huis rond. Best wel leuk ingericht...
Nu begon Niall te praten. "Jij bent duidelijk wel een fan?" Hij tikt Viola op haar schouder en grinnikt. Viola geeft hem een lachende valse blik en kijkt me dan ook aan.
Langzaam open ik mijn mond maar Zayn begint al te praten. "Ik deed de deur open en ze zag me nog niet eens of ze was al aan het gillen…"
Iedereen begon te lachen. "Dat is dus een ja…" en ik keek Niall weer aan.
"Viola?" vroeg Harry. Viola keek hem aan. "Wat wilde je net zeggen?"
Ze bloosde. "Oh ja. Zitten we hier serieus echt maanden?"
Mijn hart stopte met kloppen en mijn mond viel open. "Ja. Dat is wat ik hoorde." Harry lachte vrolijk.
Ik stond op en voelde de ogen al in mijn rug prikken. "Ik blijf dus maanden met jullie in een huis?" Iedereen knikte en keek me vragend aan.
Onverwachts liep ik de woonkamer uit richting de hal waar ik met Zayn stond. Nog even hoorde ik Zayn na praten. "Die gaat even gillen." Verder alleen gelach.
Buiten zette ik de deur op de haak en begon te gillen. Dit kan niet waar zijn! Ik ga dit niet overleven, hoor.
Nadat ik gegild had rende ik weer naar binnen en sloot de deur weer. Heel koeltjes slofte ik terug naar de woonkamer en nam mijn oude plaats weer in.
"Te geweldig?" Viola keek me lachend aan. Ik zette mijn sarcasme gezicht op en begon te praten. "Ik kan het wel aan."
De jongens begonnen te lachen. Dit gaat nog leuk worden.