#1

Vanuit Lisanne.

'Hey lief dagboek, ik ben Lisanne, ik heb dit dagboek gister gekregen van mijn beste vriendin, Lisa, het gaat niet goed met haar, ze word thuis geslagen, en soms, komt ze huilend over straat gelopen om 1 uur s'nachts, en dan komt ze naar mij toe. Ik vind dit zo erg voor haar. Maar ik mag niet helpen zegt ze. De laatste tijd zegt ze tegen school dat ze op boksen zit. Omdat ze altijd met blauwe plekken overal thuis komt. De enige die weet waar die blauwe plekken echt van zijn ben ik. Maar ik moet weer gaan. Lies belde me net op of ik even wilde komen. Ik vraag me af wat er is. Maar ik ga naar haar toe! xx Lisanne.' schrijf ik in mijn nieuwe foto dagboek. Gehad van Lies! Met allemaal foto's van ons. Van vroeger, tot nu. Sommige foto's doen wel pijn. Dan heeft ze bijvoorbeeld een blauwe plek op haar heup. Die je niet kan zien. Maar ik weet dat hij er is. That hurts.. Ik pak mijn fiets en fiets zo snel als ik kan naar het huis van Lisa. Ik loop de tuin in en zie dat Lisa vanuit haar raam naar beneden valt. Ik zie er niet veel van. Alleen een flits en toen lag ze daar. Op de grond. Ik ren naar haar toe en bel 112. Ik pak der hand en probeer het bloeden van haar hoofd te stoppen. Hoe kan ze uit dat verdomde raam gevallen zijn? 'Lisa, ik ben hier! Ik help je! De ambulance komt. Blijf bij me lieve schat! Ik ben hier meis! Alsjeblieft! Ga niet bij me weg' zeg ik huilend. Ik ren snel naar binnen en zie dat der vader op de trap zit te huilen. Wat raar. Maar dat boeit me even helemaal niks. Ik pak een handdoek en ren terug naar Lisa. Der hoofd moet stoppen met bloeden. Ze mag niet weg. Ze moet bij me blijven. Ik blijf tegen haar aan praten tot dat ze slapjes word, ik heb nogsteeds haar hand vast. Ik schrik. 'Lisa, NEE! LISA KOM TERUG!' huil ik. Lisa opent haar ogen weer. Ze huilt ook. Ik pak der hand stevig vast en blijf praten. En praten. En praten. Weer doet ze haar ogen dicht. 'Lisa! Lisa! Open je ogen! Lisa alsjebieft! Open je ogen! Please!' schreeuw ik. 'Lisa alsjeblieft, je mag niet gaan! Please Lies! We moeten nog zo veel leuke tijden beleven! Lisaaaaa!!!!' de tranen rollen over mijn wangen. Ze mag niet gaan, ik heb haar nodig! *DEEDDUUUDEEEDUUUDEEEDDUUU* klinkt het geluid van de ambulance. Ze nemen Lisa mee de ambulance mee, ik zit naast der. Op naar het ziekenhuis. 'Houd vol lieverd, het komt goed, alsjeblieft! Lisa niet gaan, blijf bij me!' zeg ik onderweg naar het ziekenhuis. Lisa is nogsteeds bij bewustzijn. Het bloed stroomt uit haar hoofd, hoe kon ze dan ook vallen? Ze kijk me aan, ik heb nogsteeds haar hand vast. 'Je bent mijn beste vriendin, voor altijd, Lisanne' fluistert ze. *pppppppiiiiiiieeeeeppppppp* En ze is weg. 'Neeeeeee Lisaaaa! Lisa kom terug! Ik heb je nodig. Lisa! Lisaa alsjeblieft! Liiissaaa! Lieess!' ik heb nogsteeds haar hand vast. Ik knijp in haar hand. Geen reactie. De ambulance broeders doen de ogen van Lisa dicht. Het enige wat ik nog kan is huilen. Ik heb mijn beste vriendin verloren, mijn zusje, mijn leven. Het dwaalt rond door mijn hoofd, der laatste woorden: 'Je bent mijn beste vriendin, beste vriendin, beste vriendin' galmt het door mijn hoofd. 'voor altijd, altijd, altijd' ik huil nogsteeds. Ik mis der zo erg, nu al.. Mijn beste vriendin, voor altijd, waarom moest dit bij mij gebeuren?