Hoofdstuk 24

Elore, doe nou open! Ik moet je iets vertellen! Ik sta hard op haar deur te bonken en volgens mij heb ik al zo'n 10 keer op de bel gedrukt. Ik hoor wat gestommel in de gang en dan gaat de deur zachtjes open. "Hoi, ik kom voor Elore.' zeg ik en ik loop meteen door naar haar kamer. Ik storm met een snel tempo de trap op en ga haar kamer binnen. In mijn haast merk ik gewoon niets van wat er rondom mij gebeurt. "Hey, El! Moet je nu eens weten wat er met Amber gebeurt is? Je weet toch nog die jongen van de bar hé?" Ik begin meteen met mijn verhaal voor ze me kan onderbreken. Ik ben zo druk aan het vertellen dat ik nu pas mijn ogen open doe. Huuh? Waar zijn haar posters? En waar is haar orde gebleven? Vlak voor mijn neus ligt een boterham met choco. Ik ben de rommelige, zij niet.

Oh, fuck! Ik ben toch niet... Nee, ik ben de juiste kamer ingelopen. Mijn hersenen draaien op volle toeren maar ik vind geen verklaring. Ik draai me langzaam om en bekijk de kamer eens goed. "Euhm..." Ik schik me dood. Dat was duidelijk niet de stem van El. Dat was de stem van een jongen. "Wie ben jij in godsnaam en wat doe je in mijn kamer?" vraagt de stem nu. Hoe durft die? Dit is niet zijn kamer! "Dat zou ik beter aan jou vragen, ik zoek Elore." zeg ik. "Je bedoelt Elore die hier vroeger woonde en net verhuist is naar Frankrijk? Nou, die is hier niet hoor." zegt hij droog. "Ik ben Louis en met wie heb ik de eer kennis te maken?" voegt hij er nog aan toe. "Euh, ik ben Louvia." stotter ik. Ik zit zo diep in de problemen. Dit is niet de kamer van Elore. Niet meer. Elore is verhuisd. "Oeps, vergeten." denk ik luidop.