10.

‘Goed idee.’ Stem ik in met het plan dat Chris zojuist voorlegde. Aangezien we niet weten hoe lang we hier zijn, is het misschien nodig om onderdak te vinden. En nog belangrijker… Geld te verdienen. Zoals voorgesteld splitsen we op. Elk opzoek naar een baan. Best vreemd, op zoek gaan naar een baan terwijl je je in een andere tijd bevindt. Wat voor een baan zou ik hier nou kunnen doen? Ik sta op het plein en kijk rond. Ik zie Chris een smid in lopen, goede keus paps. Ik kan kleding naaien. Misschien hebben ze ergens een naaier nodig. Ik loop door een van de zijstraten heen. Misschien kan ik achter de bar? Ik sta voor een pub en gluur naar binnen. Het is helemaal donker. Misschien zijn ze niet open. ‘Kun je het zien?’ Hoor een vrouwenstem lacherig naast mij. Ik voel me meteen betrapt en voel mijn wangen rood worden. ‘Och kom, ik wou je niet laten schrikken. Ik ben Marjan.’ Ze pakt mijn handen vast en brengt me mee naar binnen. De pub is heel anders dan verwacht. Het stinkt er niet naar zweet en andere rare mannenluchtjes. Ik kijk om me heen. Het is bijna zelfs “mooi” te noemen. ‘Ik ben Rosalie.’ Stel ik mezelf voor als ik op een van de barkrukken ga zitten. Marjan loopt naar de andere kant van de bar tot dat ze voor me staat. ‘Wil je wat drinken.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik heb geen geld.’ Leg ik uit. Ik zie Marjan glimlachen en toch iets te drinken in schenken. ‘Deze krijg je van mij.’ Ik drink het glas in een keer leeg. Ik weet niet eens wat het was maar het was lekker. Ik had al best lang niet gedronken. ‘Ben je op zoek naar een baan?’ Ik knik hevig. Hoe wist ze dat? Zou ze een baan voor me hebben? ‘Jammer genoeg hebben wij nu geen mensen nodig. Maar ik weet misschien wel een andere baan.’ Ondanks dat ik teleurgesteld ben, ben ik ook nieuwsgierig. ‘Hier verderop ligt een groot kasteel. Daar zoeken ze altijd dienstmeiden. Mijn dochter is daar een dienstmeid. Ze komt elke avond terug. Ze vertelde dat een van haar vriendinnen was ontslagen, misschien kan jij daar aan de slag?’ Marjan eindigt haar verhaal met een grote glimlach, die ik al snel overneem. Dienstmeid, dat lijkt me wel wat. ‘Wouw, dat lijkt me echt heel leuk.’ ‘Goed, als je vanavond even terug komt dan kan je mijn dochter ontmoeten. Misschien kan zij dan iets regelen met koning.’ Mijn ogen vliegen open. Koning? Wat? Ik knik langzaam. ‘Goed meis, ik moet weer aan de slag. Kom je vanavond even terug?’ Ik knik weer en loop de pub uit. Wat is er zojuist gebeurt?

Ik loop nog een beetje verbijsterd van zonet naar de poort toe. Hier hadden Chris en ik afgesproken. Ik zie hem nog nergens en ga zitten op het muurtje naast de poort. ‘Hallo Rosalie.’ Hoor ik plots naast me. Ik zie Isaac, maar hij is anders gekleed. In “normale” kleding. ‘Hallo.’ Ik glimlach naar hem. ‘Je hebt andere kledij aan.’ Merk ik op. Stiekem was ik erg trots dat ik het woord “kledij” gebruikt had. Hij knikt, ‘Ik ben nu niet aan het werk.’ Legt hij uit terwijl hij naast mij op het muurtje gaat zitten. ‘Maar wat doe je hier dan?’ Vraag ik terug met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Ik wou je nog even zien. Ik verwachtte dat je ongeveer nu weer terug zou gaan. Net als gister.’ Ik glimlach. In dit licht is hij toch best wel knap, voor iemand uit de middeleeuwen. Zijn zwarte haar staat springerig en zijn blauwe ogen zijn fel. ‘Dus,’ hij houdt even stil, ‘wat heb je gedaan in het dorp?’ Vraag hij om de stilte te verbreken. Hoe lang zat ik naar zijn gezicht te staren? ‘Ik zocht naar werk.’ ‘En iets gevonden?’ Ik knik. ‘Misschien wel. Ik ontmoette een vrouw, Marjan, en zij vertelde mij dat ze op het kasteel misschien nog een dienstmeid nodig hebben. Vanavond ga ik terug om met haar dochter te praten.’ Vertel ik enthousiast. ‘Marjan is een geweldige vrouw. Je zult Mirthe vast ook aardig vinden, zij is de dochter. Zal ik vanavond met je mee gaan?’ Stelt hij lachend voor. Ik denk na. In mijn hoofd zie ik Chris naast me staan in de pub, dronken door het gratis bier. Nope, dat is niet hoe ik het vanavond wil. Ik knik. ‘Dat lijkt me leuk.’ Ik raak met mijn hand even zijn schouder aan. Jeetje, Roos, ben je hem aan het versieren? ‘Wat lijkt je leuk?’ Hoor ik opeens Chris achter me met een neutrale stem vragen.

‘Vanavond ga ik, samen met Isaac, naar Marjan haar pub. Zij heeft een dochter en die heeft misschien een baan voor mij. Dit is heel belangrijk Chr- ehm pappa.’ Ik zie Chris zijn blik van mij naar Isaac gaan en weer terug. ‘Goed. Dan zijn we vanavond hier bij deze poort. Daar zal ik op je wachten.’ Hij kijkt me streng aan. Ik kan niets anders doen dan knikken. Man, ik moet deze baan echt krijgen. Dienstmeid verdient best veel toch? En hallo, een echt middeleeuws kasteel van de binnenkant zien is ge-wel-dig!