Foto bij 11

Voor ons 2 jarig samenzijn kregen we van ons ouders een weekendje naar zee cadeau, en nu zijn we op weg terug naar huis. Het was in één woord gewoonweg fan-tas-tisch! En zo romantisch! Carl is echt een schatje! Ik heb er echt van genoten. En nu zit ik hier, in de auto, op weg naar huis. Ik had graag nog wat langer gebleven, maar toch, dit was al meer dan perfect.

We zijn nu toch al een eindje onderweg en volgens mij is Carl verdwaald.
“Volgens mij had je toch echt beter de autostrade genomen” mompel ik.
“Ach nee, het gaat sneller via deze weg.”
“We zijn al maar dan 2 uur onderweg! We hadden al thuis moeten zijn!”
“Dat is niet waar, Juliet!”
“Wel waar! En verdomme, kijk uit! Het is rood!”

Te laat. Carl rijdt door het rood. Een vrachtwagen rijd recht op ons af. Tijd om na te denken heb ik niet meer en ik gil de longen uit mijn lijf. Ik kijk vlug naar de Carl, en de angst is van zijn gezicht af te lezen. Ik kijk terug voor me en de vrachtwagen is slechts een meter van ons verwijderd. Een luide knal volgt en dan wordt alles zwart voor m’n ogen…

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen