21|

Eva

‘Eva!’ Gromt mijn zus hard. Ik loop voor haar en draai me om. Ze komt vlak voor me staan. Er lijkt vuur uit haar ogen te komen. ‘Als je dat nog één keer zegt of denkt, zwaait er wat.’ Sist ze tussen haar tanden door. De jongens en Rapunzel zijn achter me helemaal stil. Mijn zus gebruikte de stem. De stem waarbij je iedereen zo stil als en muis krijgt en je mensen dingen kunt laten doen. Niet dat het op andere Élu werkt, maar toch is het wel heftig als je eigen zus het tegen jou gebruikt. Haar blik wordt weer normaler, maar boos is ze nog steeds. Ik ga in de kring staan, maar laat Kevin tussen mij en Joy in. ‘Waar ging dat over?’ Vraagt Kevin fluisterend. Ik haal mijn schouders op. ‘Want je zei helemaal niets.’ Hij staart onbegrijpelijk voor zich uit. Ik grinnik zachtjes. ‘We hebben een connectie weetje nog?’ ‘Wie? Wij? Voel jij het ook?’ Nu barst ik in lachen uit en Kevin lacht mee. Zijn humor is af en toe zo vaag. Na de dodende blik van Joy is mijn gelach plots verdwenen. Wodan gaat weer verder met het uitleggen van het o-zo spannende plan. Ik snap niet wat er zo bijzonder aan is… We gaan Liratopia uit, huppelen verder naar Narnia, dumpen daar tot mijn grote spijt Rapunzel, gaan vervolgens richting het Verre Oosten, verslaan de bitch en ondertussen zoeken we meer Élu. Wat ik niet snap is dat de twee lovers er zo lang over hebben gedaan om tot dit resultaat te komen. Het ligt nogal voor de hand. Mijn gedachtes dwalen af, ik luister niet naar wat Wodan te zeggen heeft en wat voor commentaar Joy daar vervolgens op heeft. Ik heb plots het gevoel dat mijn handen in de fik staan. En het gekke is dat ik het wil. ‘Eva!’ Hoor ik plots hard naast me. Ik kijk Kevin geschrokken aan, maar zijn blik rust op mijn handen. ‘Eva, stop dat.’ Zegt mijn zus zacht. Ik kijk naar mijn handen. WAT?!

‘Ik heb het je toch verteld. Je krachten worden sterker.’ Ik hou mijn hand voor mijn zus haar gezicht. ‘Jou stem hoef ik even niet te horen.’ ‘Och jee, heeft mevrouw een slechte bui? Zal ik de andere Élu halen zodat hij je kan uitleggen wat er zonet gebeurde? Of wacht, die is er niet. Nou hou op met dat heen en weer geloop, ga zitten en luister!’ Ik doe wat ze zegt, maar wel met tegenzin. We hadden eigenlijk meteen na de “cirkel” willen vertrekken, dat was inmiddels al een uur geleden. Ik weet niet wat me bezielde. Er kwam... Er kwam… Ugh, ik kan het niet eens hardop denken. ‘Dat vuur is trouwens heel normaal, ik had het toen ik drie was ofzo. Het verbaasde me dat je het niet eerder kreeg.’ ‘Jaja, ik weet hoe goed je bent Joy.’ Grom ik. Ik sta op en loop weer weg van haar. Ik pak mijn rugzak op en loop de jongens voorbij. ‘Tink. Leid ons de weg.’ Beveel ik haar. Ze vliegt snel een stukje voor ons uit. ‘Gaan we nog of wat?’ Vraag ik als ik me omdraai naar de groep. Ik zie Kevin glunderen en op me af lopen. Joy haar gezicht staat op onweren. Ha. ‘Samen lopen?’ Vraagt Kevin aan me. ‘Heb ik een keus?’ Vraag ik hem terug. ‘Nope.’