Start.
Start.
Een windvlaag streek langs mijn droge lippen. Ik verbaasde me er over wat ik allemaal wel niet kon voelen. Ik had van de dood toch wel iets beters verwacht. Ik had er eigenlijk niet echt over nagedacht wat ik kon verwachten maar ik had toch wel verwacht dat ik wat minder zou voelen en wat minder verwarrende gedachten zou hebben. Dit viel behoorlijk tegen.
Een andere windvlaag vond mijn lippen. Als het goed was lag ik ergens diep onder de grond en hoorde ik helemaal geen windvlagen te voelen. Maar zo langzamer hand begon ik te beseffen dat alles absoluut niet goed was.
Langzaam voelde ik het gevoel in mijn oogleden terug komen en begon ik me behoorlijk te ergeren. Dit alles was absoluut niet het plan. Ik had ook geen idee wat dit alles inhield.
Ik wist niet veel zeker maar ik wist dat ik dood was, daar had ik zelf al voor gezorgd. Maar de rest. Waar was ik en wat moest de rest van mijn leven, of hoe je het ook kon noemen. Want ik was dood, dus leven deed ik niet meer.
Aangezien ik zo langzamerhand wel wat antwoorden wou besloot ik mijn ogen te open en keek ik op naar bewolkte hemel.
Er zijn nog geen reacties.