De 100e Hongerspelen - 210

“Rotweer”, zuchtte Ian.
“Ik weet het”, stemde Vania in. “Maar de regen is al minder erg dan gisteren, gelukkig.”
“Ik hoop dat het nog betert, dat die regen ophoudt. We moeten hoe dan ook morgen weer eten gaan zoeken. En ik krijg het vreselijk koud, zo zonder vuur, maar in de grot is dat te gevaarlijk.” Ze keek naar Rue, die al een hele tijd rillend tegen haar aangeleund zat. Ze trok het meisje nog dichter tegen zich aan, in een poging zelf ook warmer te worden. De slaapzakken wilde ze niet gebruiken, ’s nachts was het nog kouder, dan hadden ze die pas echt nodig.
“Als het nog een beetje minder hard regent, ga ik naar buiten”, merkte Ian op. “We kunnen niet riskeren dat het morgen weer erger wordt.”
“Weet je het zeker? Je kan geen kaart meenemen”, zei Vania.
“Ik blijf vlakbij, alleen bessen plukken desnoods, tenzij ik een dier zie. Maar ik ga ze niet opzoeken.”
“Goed dan”, stemde Vania in. Ze wou het liever niet, maar ze wist dat Ian gelijk had. Ze konden het niet riskeren geen eten meer te hebben. De meesten konden wel even zonder, ze hadden het al goed gehad, maar als er dan iets gebeurde hadden ze grote problemen.

“Kijk!” Rue sprong op en wees naar buiten. “Kijk mama, daar valt iets naar beneden.”
“Sponsorgiften!” Ian en Vania renden naar buiten, de regen kon hen nu even niet meer deren. Ook alle anderen kwamen naar buiten.
“Deze is voor jou, Vania!”, riep Ian.
“Hier Seija”, riep Kayla.
“Deze is voor Rue.” Xandrijn gaf de thermosfles aan Vania.
“En deze voor jou”, zei Vania met een glimlach. Ze gaven de flessen aan elkaar, tot iedereen zijn eigen fles had. Daarna gingen ze allemaal samen naar de grot waar Vania, Ian en Rue sliepen.
“Er staat een boodschap op van mijn ouders”, zei Ian. “Ze zeggen dat ze trots op me zijn.” Hij glimlachte.
“Je moeder wil mijn kookkunsten wel eens proeven”, vulde Vania aan.
“Ik heb een bloemetje”, zei Rue lachend. “Mama, wil jij mijn fles opendoen?”
“Natuurlijk.” Vania haalde de beker van Rue’s fles en vulde die. “Kijk, Rue, ik denk dat het chocomelk is.”
“Joepie!” Meteen dronk het meisje de beker uit. “Lekker warm.” Iedereen genoot van zijn drinken.