De 100e Hongerspelen - 208

Toista was snel terug met de mededeling dat de mentor uit vijf akkoord ging, hij had sponsors gezocht voor Jelger en was bereid dat beetje aan Kayla uit te geven. Jelger wilde hij een regenzeil en een warme trui sturen, en hij had al genoeg voor één van de twee en dan Kayla’s drankje nog. Ook chocomelk.

Eens dat geregeld was, stuurden ze Pattie weg en bespraken ze verder hoe ze Snow moesten aanpakken en wie daarbij kon helpen. De dokter gaf ook uitgebreid informatie over hoe goed het met iedereen gesteld was. Sommigen waren oud en zouden nog hooguit twee jaar tijd hebben eens ze van het medicijn af waren. Cray daarentegen had volgens de dokter helemaal geen kans meer op overleven, maar Katniss eiste dat ze hem toch nog even zouden helpen, op z’n minst zouden kijken of ze hem nog ergens een plezier mee kon doen. Als de oude Snow dat kreeg, had ook Cray er recht op.

***

Seija begreep niet veel van Odettes uitleg over hoe de kaart werkte.
“Druk nu op dat bovenste vakje”, zei Odette. Ze zuchtte even. “We zullen gewoon even kijken of er nog iets speciaal is, de rest leg ik misschien beter morgen uit.”
“Goed plan”, geeuwde Kayla. Ze ging liggen. “Gewoon kijken hoe ver Jelger zit.”
“Behoorlijk ver”, zei Odette meteen. “En verder zie ik ook niets speciaals.”
“Ik snap helemaal niks van deze kaart”, bromde Seija.
“Hij is anders gemaakt, wij gebruiken dat soort kaarten om te vissen”, zei Odette. “Je ziet er meer op, maar ik dacht dat jij meer baat zou hebben bij een makkelijkere versie. En de beroeps hadden deze al gezien.” Seija knikte dankbaar en hielp Odette te gaan liggen.
“Bedankt, nog een keer. Ik zal nog eens met Vania praten.”
“Vania is het probleem niet”, mompelde Kayla. “Je moet Xandrijn overtuigen.” Seija zuchtte, Kayla had gelijk, zoals het nu ging, kon het nog een hele tijd duren voor Xandrijn zou toegeven.