Hoofdstuk 16

De volgende ochtend werd ik wakker van een straal licht die op mijn gezicht scheen. Grommend fronste ik en probeerde het ligt buiten te sluiten. Toen uiteindelijk niets bleek te helpen, pakte ik een van de vele kussens op en legde hem op mijn hoofd. Probleem opgelost, maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn. Het kussen werd op getild, waarna de zon fel in mijn ogen scheen. Daarna werd er hard op mijn hoofd geslagen. ‘Rot op klootzak!’ Riep ik geïrriteerd waarna ik me omdraaide op mijn buik. Mijn hoofd verstopte ik in een ander kussen. Het kussen belandde weer op mijn hoofd. ‘Nu vraag je er toch echt zelf om,’ mompelde Draco’s stem. Half om half wetend wat er zou gaan gebeuren, sliep ik eigenwijs toch weer verder. Niet veel later voelde ik een ijskoude plens water, midden in mijn gezicht. ‘Niet zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb,’ zei Draco met een speelse grijns, toen ik op het punt stond hem een klap tegen zijn achterhoofd te verkopen. Ik knikte nors, waarna ik hem de deur uitwerkte. ‘Denk maar niet dat je er bij mag zijn als ik me omkleed.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauw waarna ik de deur dichtsloeg midden in zijn gezicht. ‘Ook niet als ik je kleding uitkies?’ Ik trok de deur weer open en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Ach waarom ook niet,’ mompelde ik. ‘Ik kan wel wat uitdaging gebruiken, als je maar beloofd dat we samen naar de Starbucks gaan.’ Een flauwe grijns speelde nu rond mijn lippen. Draco had een hekel aan koffie, terwijl ik er juist dol op was. Je zou me best een koffiejunkie kunnen noemen, maar ik moest alleen de koffie van de Starbucks hebben. Dat was waarschijnlijk iets wat tussen mijn oren zat, want de koffie van Hogwarts kon er ook wel mee door. De flauwe grijns die Draco net nog op zijn gezicht had verdween als sneeuw voor de zon, waarna hij me nors aankeek. ‘Prima dan.’ Ik grijnsde en hield de deur voor hem open. ‘Go ahead! Ik zit op het balkon als je me nodig hebt.’
Ik leunde tegen het hek van het balkon. Langzaam klom ik eroverheen, waarna ik op het kleine stukje beton zitten wat voor het hekwerk zat. Mijn benen bungelde over de rand, maar ik hield me stevig vast aan het hek werk. Ik wierp een voorzichtig blik naar beneden. Wat zou er gebeuren, als ik gewoon losliet? Zou ik iets breken, of erger? Het was best hoog. Ik schudde mijn hoofd even, waar was ik nou weer mee bezig? ‘Jo, waar denk je verdomme wel niet waar je mee bezig werd?’ Klonk Draco ineens van achteren. ‘Zitten,’ antwoordde ik droog. ‘Kom. Daar. Vanaf,’ siste Draco. ‘Rustig aan, rustig aan, ik kom al,’ mompelde ik verveeld. Ik trok mezelf op en klom over het hekwerk heen. ‘Happy?’ Merkte ik op. Draco knikte en duwde een setje kleren in mijn handen. ‘Schiet maar gewoon op nu.'