Hoofdstuk 1

Mensen zien haar als dat mooie meisje, met het perfecte leventje. Een luxe villa als huis, met alles wat haar hartje begeert. Ze kan elke jongen krijgen die ze wil, allemaal lopen ze als hondjes achter haar aan. Elk meisje zou bij haar vriendinnengroepje willen horen. Je kent het wel, van die meiden die je altijd in films ziet die uiteindelijk haar verdiende lesje krijgt. Van die meisjes die er alles aan doen om het perfecte figuur te krijgen, en er alles aan doen om een perfect leventje te hebben, er alles aan zullen doen om dat populaire meisje te zijn. Het meisje dat 100% zeker weet dat ze koningin wordt van het bal, met haar outfit die niemand zal vergeten, als er iets niet goed is, met haar peperdure mobieltje haar vader kan bellen. Van die meisjes die bang zijn om hun handen vies te maken, om een nagel te breken. Meisjes die er alles aan doen om er geweldig uit te zien, botox, en drie miljoen lagen foundation. Een en al plastic en nep. Alle andere meisjes zijn altijd jaloers omdat jongens haar lekker noemen, of hot, of omdat jongens er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze hen ziet staan.
Ja, als zo’n soort meisje ziet iedereen haar. Zonder dat ze het zelf ooit gewild heeft. Iedereen ziet haar als zo’n meisje, terwijl ze helemaal niet zo’n soort meisje is. Ze schept niet op met haar huis, of met haar geld. Ze loopt niet met elke jongen te flikflooien, of te vragen om aandacht. Ze is niet zo’n meisje dat wil dat jongens achter haar aanlopen. En ze hoeft niet perse de koningin van het bal te worden, ze wil plezier maken met haar vriendinnen op het bal. Ze hoeft niet de perfecte outfit aan te hebben die niemand zal vergeten, nee, in een joggingbroek voelt ze zich ook prima. Ze is niet bang om haar handen vies te maken, ze vindt het leuk om soms gewoon lekker vies te worden. Ze heeft geen miljoen lagen make-up op, ze ziet in dat mensen ook mooi kunnen zijn zonder al die troep. Ze wil niet dat jongens haar lekker noemen, ze wil dat ze haar mooi vinden, en het echt menen als ze het zeggen. Ze wil een jongen die alles zou doen om haar zijn meisje te maken, eentje die niet stoer wil doen bij zijn vrienden. Eentje die haar accepteert zoals ze is, en waar ze alles tegen kan vertellen. Zo’n jongen die haar in zijn armen sluit en haar vertelt dat alles goed komt als ze verdrietig is.
Maar mensen geven haar geen keuze, mensen zien alleen wat ze willen zien. Vaak genoeg heeft ze jongens afgewezen, mensen denken meteen dat ze zich te goed voelt voor elke jongen. Als ze zelf een klusje moet doen, doet iemand anders het voor haar. Het is lief bedoeld, maar mensen denken dat ze niks kan, of dat ze bang is om haar handen vies te maken. Met haar uiterlijk is ze echt tevreden, ze is best een mooi meisje. Ook al zegt ze het zelf. Maar ze is niet zo’n meisje dat opschept over haar uiterlijk, zo’n meisje dat denkt dat ze elke jongen kan krijgen. Zo’n meisje dat zich te goed voelt voor de wereld.
Op school loopt ze elke keer weer rond met die mooie perfecte glimlach op haar gezicht, waar zoveel meisjes jaloers op zijn. Maar als ze thuis is, zet ze haar masker af en ziet ze weer hoe slecht het gaat met haar vader, en hoe meer haar moeder genoeg krijgt van de hele situatie. Want nee, ze is niet zo’n meisje met een perfect leven. Misschien heeft ze wel alles wat haar hartje begeert. Eén ding mist ze, en dat zal ze altijd blijven missen. Liefde.