11

Met een harde klap sla ik mijn wekker uit. Ik kreun luid. Ik wil niet. Niet zo vroeg. De groene ogen van mijn zusjes verschijnen in mijn blikveld. Ik wil haar wegduwen. ‘Rach, wat doe je hier?’, kreun ik. ‘Je feliciteren!’, roept Rachel blij. ‘Je bent jarig!’ Direct ben ik helder. God, ja. Het is alweer donderdag! Mijn verjaardag is vandaag. Vandaag, 23 april 2013, word ik 17 jaar oud. Ik stap mijn bed uit en omhels mijn zusje. Ze glimlacht breed. ‘Ik heb zo’n leuk cadeautje voor je!’ Ik grijns. ‘Laat zien!’ Mijn zusje verdwijnt naar de leefruimte en ik volg haar. Mijn vader zit al aan de mooi gedekte eettafel. Door heel de ruimte zijn vlaggetjes omgehangen. Dwars door de kamer hangt de vlaggetjeslijn die ik al jarenlang zo goed bewaar. Mijn moeder heeft hem zelfgemaakt en als je goed leest zie je dat de letters op elk vlaggetje samen de woorden: Alice jarig!, vormen. Mijn zusje heeft er ook één. Ik staar even zwijgend naar de slinger en denk aan mijn moeder. Waar zou ze nu zijn? Lang om bij mijn moeder stil te staan krijg ik alleen niet. Mijn vader komt al naar me toe gelopen en geeft me een stevige kus op mijn wang. ‘Gefeliciteerd, lieverd.’ ‘Dankje, pap.’ ‘Liz! Kom. Ik heb je cadeautje!’ Ik laat mijn vader los en richt me op mijn zusje. Die al blij aan de tafel plaatsgenomen heeft. Ik tegenover haar neer, terwijl mijn vader de plaats aan het hoofd van de tafel inneemt. Rachel druk haar cadeautje in mijn handen en volgt mijn handelingen met een precieze blik. Voorzichtig haal ik het verpakkingspapier van het cadeautje af. Ik wil het niet scheuren. Als ik al het papier van pakketje verwijderd heb, zie ik wat het is. Een super schattig zilverarmbandje. ‘Ah, Rach dat is zo lief! Dankjewel!’ Rachels ogen glunderen van trots. Ik buig over de tafel heen en druk een kus op de wang van mijn zusje. ‘Ik doe hem na het douchen meteen om!’ Even is het stil aan de eettafel. Iedereen neemt zwijgend een hap van zijn of haar broodje. Niemand heeft echt de behoefte aan een gesprek zo vroeg in de ochtend. Als mijn broodje op is, wil ik opstaan om te gaan douchen en mij klaar te maken voor school. ‘Wacht! Je moet het cadeau van papa nog zien!’ Mijn vader lacht. ‘Die krijgt ze zo meteen wel. Als jullie op weg gaan naar school. Nieuwsgierig door dat nieuws loop ik naar de badkamer.
Als ik klaar ben, zie ik dat Rachel zich ondertussen ook helemaal heeft opgefrist en aangekleed. Ik druk een kus op mijn vaders wang en loop samen met mijn zusje naar buiten. Op naar de warme schoolbus. Maar dan valt mijn oog op de rode retro Vespa die voor de deur van het appartementencomplex staat. Ik slaak een gilletje. Natuurlijk had ik dit al verwacht, omdat Rachel haar mond al voorbij gepraat had, maar deze is zo mooi. Ik voel de hand van mijn vader op mijn schouder. ‘Vind je hem mooi?’ Hoe kan hij dat nou nog vragen? ‘Mooi? Ik vind hem geweldig! O my god pap, deze scooter is perfectie.’ Mijn vader lacht hard. ‘Ik ben blij dat je hem zo te gek vindt.’ Ik geef mijn vader een kus en bedank hem nog zo’n honderd keer. Ik zie dat mijn vader er een beetje ongemakkelijk van wordt. Hij weet nooit zo goed wat hij moet doen met bedankjes en complimentjes, net als ik. ‘Hier.’ Mijn vader haalt een witte helm achter zijn rug vandaan. Het is een simpele hem, maar ook deze is zo mooi. Ik zucht. Dit is allemaal zo perfect. Dit had ik niet beter kunnen dromen. Nogmaals bedank ik mijn vader. Vervolgens zet ik de helm op mijn hoofd en klik hem vast. ‘Ga maar snel naar school, straks ben je te laat.’ Ik knik. ‘Ja, tot vanmiddag.’ ‘Tot vanmiddag, Lizzy.’ ‘Tot vanmiddag.’, zegt ook Rachel, die al achterop zit met mijn oude helm op haar hoofd. Ik glimlach. Mijn zusje weet wel meteen een slaatje te slaan uit mijn cadeau. Dan stap ik op de scooter en draai het sleuteltje om. School, here I come.

Vlak voor het schoolplein kom ik tot stilstand. Op het schoolplein geldt immers een rijverbod. Braaf stap Rachel af. Ze werp mij een kushandje toe en loopt richting haar vriendinnen. Die jaloers naar mij scooter kijken. Zelf loop ik met mijn scooter aan de hand richting de stalling. God, wat haat ik lopen met een scooter. Vooral omdat iedereen naar me kijkt. Allemaal volgen ze mij en mijn scooter. Misschien omdat ze zelf zo’n mooie rode scooter willen, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze mij gewoon stom of lelijk vinden. Ik zucht. Niet aan denken, Alice. ‘Ali! Ik miste je in de bus.’ Ik draai me om. Ashton kijkt me met een sip gezicht aan. Ik glimlach. ‘Sorry, Ash. Ik ga niet meer met de bus.’ ‘Maar, waarom nie… Wow, wat een gave scooter!’ Ik grijns. ‘Daarom.’ Ashton lacht. ‘Begrijpelijk. Als ik zo’n mooie scooter zou hebben, zou ik nooit meer lopen of reizen met het openbaar vervoer. Al moet ik alleen maar naar Luke toe, die een straat verderop woont. Ik zou alles op de scooter doen. Jeetje wat een mooi ding.’ ‘Dankjewel.’ ‘Maar hoe kom je daar zo plots aan?’ ‘Gekregen.’ ‘Zomaar?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik ben jarig vandaag.’ Ashtons ogen worden groot. ‘Wat en dat zeg je niet even gelijk?’ Ik bloos. Enthousiast omhelst de jongen me. Ik moet moeite doen om mijn scooter overeind te houden. ‘Gefeliciteerd! Ben je nu 17 geworden?’ Ik knik. ‘Vet. Bijna 18. Wat heb je allemaal gekregen?’ ‘Deze scooter, mijn helm en dit armbandje.’ Goedkeurend bekijkt Ashton het armbandje dat ik van Rachel gekregen heb. ‘Mooi.’ ‘Dankje.’ Ashton grijnst. ‘Kom, zet snel je scooter weg. We hebben wat te vieren! Iedereen moet weten dat jij jarig ben vandaag.’ Ik zucht diep. Dit is precies de reden waarom ik niet wilde dat iedereen wist dat ik vandaag jarig ben. Aandacht.

#5SOSFact A few weeks before 5SOS recorded their EP, Ashton always thought EP meant Episode.
Hmm, niet helemaal tevreden over dit stukje.
Wat willen jullie graag wat er gebeurt in dit verhaal? (Interesse)
Hou van jullie,
Sas