Hoofdstuk 15

Draco Lucius Malfoy P.O.V

Zachtjes zong ik verder, maar ik merkte gelijk dat de ademhaling van Jo gedaald was. Ze leunde nu met haar volle gewicht, nou ja gewicht, tegen me aan. Uiteindelijk stopte ik me zingen en streek voorzichtig over haar arm heen. Ze rilde even, waarna ik probeerde mijn jasje voorzichtig uit te trekken. Ik wurmde mijn vrije arm uit de mouw en schoof hem daarna onder Jo door. Daarna duwde ik haar iets vooruit en sloeg hem om haar heen. Ze rilde nog even kort, maar sliep daarna vredig verder. Ik besloot even te wachten, totdat ze wat dieper weg was voordat ik haar mee naar binnen zou nemen. Ik wilde haar niet wakker maken en ze zag er lief en onschuldig uit als ze sliep. De boze frons die ze weleens had was er niet, ze glimlachte juist tevreden. Haar gezicht die de eerste dag vol met pijn en afschuw had gestaan, was nu vredig en rustig. De harde woorden die ze zeggen kon, weerklonken niet. Het was stil, behalve een kleine zucht, of kreun die wel eens over haar lippen rolden. Ik staarde naar haar gezicht en bedacht me dat dit alles wel eens kon klinken, alsof ik werkelijk verliefd was. Ik schudde het idee gelijk van me af, ik kon niet verliefd op haar worden. Ondanks dat het, het wel makkelijker zou maken, aangezien we sowieso zouden trouwen. Maakte niet uit, wat er gebeurde. Al waren we instaat elkaar te vermoorden, we zouden trouwen. Ik besloot te stoppen met piekeren en besloot Jo naar binnen te brengen. Ze zou nog eens ziek worden, niet dat het erg koud was. Ik draaide me iets, plaatste mijn ene hand onder haar rug en draaide me nog verder op mijn andere hand onder haar knieën te schuiven. Ik stond op, waarna ik haar dicht tegen mijn borst aan schoof. Haar ademhaling haperde even, maar werd daarna weer normaal. Ze rolde zich tegen me aan en sloeg haar armen ineens om mijn nek heen. Ik glimlachte even en begon daarna aan de weg terug, naar de plek waar we net nog gegeten hadden. Of nou ja, net kon je het eigenlijk niet noemen. Waarschijnlijk waren we al weer een paar uur verder. Eenmaal daar aangekomen, zaten Pansy, haar ouders en mijn ouders daar nog steeds half dronken te kletsen en te lachen. Mijn moeder en Pansy leken de enige te zijn, die nog een beetje bij verstand waren. Niet dat Pansy ooit echt verstand gehad had, maar ze was tenminste niet dronken zoals de rest. Mijn moeder stond gelijk op en haar uitdrukking was bezorgd. ‘Geen zorgen ma,’ stelde ik haar gerust. ‘Ze slaapt.’ Ze haalde opgelucht adem. ‘We brengen haar wel naar bed,’ zei ze terwijl ze over Jo’s gezicht streek. Ik knikte en volgde mijn moeder naar binnen. Eenmaal op haar kamer legde ik haar op het zachte bed en haalde haar armen uit mijn nek. Mijn moeder kwam aanlopen met haar pyjama, die ze ik weet niet waar vandaan had gehaald. Ik pakte hem van haar aan en legde hem op het nachtkastje, daarna begon ik haar schoenen en sieraden voorzichtig los te maken. Toch lichtelijk onzeker schoof ik uit eindelijk haar jurk over haar hoofd, waarschijnlijk zou ze me later af maken als ze wist dat ik het was. Haar bh en doen liet ik aan, anders maakte ze me echt af. Ik trok het shirt over haar hoofd, hees haar voorzichtig in de korte zwarte broek en schoof de kikkerpantoffels over haar voeten. Ik glimlachte en liet mijn vingers of haar wang glijden. Ik draaide me om en mijn moeder keek me glimlachend aan. Ik trok mijn wenkbrauw op, waarna ik besloot maar snel weer terug naar buiten te vluchten.