H4

Toen ik thuis was ging ik meteen door naar boven. Ik ging douchen, kleedde me weer aan(pyjama) en wou eigenlijk ook wel meteen op bed. Ik keek op de klok en las dat het nog maar half negen was. Waarom was ik dan zo moe? Veel had ik vandaag niet gedaan. Nou ja. Ik besloot toch maar te gaan slapen en ging onder de dekens liggen. Al was ik moe, slapen wou niet. Mijn gedachten vlogen alle kanten op. Ik ging in mijn hoofd de hele dag nog eens na en eindigde uiteindelijk bij Niall. Hoe wou ik dat eigenlijk gaan klaarspelen? Ik had geen idee waar hij was, sterker nog, niemand had een idee waar hij was...
Ik kreeg wel wat random ideeën in mijn hoofd, maar die wierp ik meteen weer weg. Dat ging nooit werken. Waarschijnlijk was hij bij de andere bandleden in de buurt, maar daar kon ik moeilijk even binnenkomen om te kijken. Eén geluk, ik woonde in Londen. En morgen was ik vrij wegens... Ja, waarom ook al weer? Nou ja, maakt niet uit. Ik was morgen vrij. Ik nam me voor om morgen gewoon wat door de stad te slenteren en misschien, heel misschien liep ik hem wel tegen het lijf. Wat moest ik anders? Of ik kreeg door het lopen wel een goed idee. Je weet maar nooit. Nadat ik me had neergelegd bij dit plan, viel ik al snel in slaap. Sneller dan normaal.

De volgende ochtend had ik weer mijn wekker aan laten staan en werd ik om halfzeven wakker. Daar moest ik echt eens mee ophouden. Ik had niet eens zin om nog even te blijven liggen. Vrolijk, ja inderdaad: vrolijk, stapte ik uit bed en liep naar de badkamer. Vrolijk neuriënd liet ik de warme stralen van de douche langs mijn lichaam glijden. Nadat ik mijn haar gewassen had, stapte ik uit de cabine en pakte een handdoek. Vlug droogde ik me af en deed een setje kleding aan. Nog steeds neuriënd liep ik naar beneden waar mijn moeder, zoals gewoonlijk, in de keuken stond. Ze keek me even raar aan, maar haalde toen haar schouders op en ging verder met wat ze aan het doen was. Ik liep naar de t.v. en zette, in de hoop iets over Niall te horen, het nieuws erop. Maar helaas, geen geluk. Naar nog een halfuur gekeken te hebben liep ik naar de keuken, griste een stuk brood mee en riep tegen mijn moeder dat ik naar de stad was. Mijn moeder zei iets terug, maar ik hoorde het al niet meer. Ik nam mijn fiets uit de schuur en reed al etend de straat uit. Na een kwartier zette ik mijn fiets in één van de vele fietsenstallen in hartje Londen. Ik keek om me heen. Waar moest ik beginnen?