OO6

Ik zat in de bus en pakte mijn iPod uit mijn tas. Met mijn iPod trok ik iets anders mee. De telefoon van Riker. Ohja... Ik pakte het ding op. Geen code. Handig. Dan zou ik zijn laatste contact maar bellen. Ik opende 'Last Calls' en tikte op de bovenste naam. Ik belde nu ene Ross Lynch. Hm... De telefoon ging over. Nog een keer. Nog eens. Nog eens. Net toen ik op wilde hangen werd er opgenomen. Een jongensstem riep aan de andere kant:
'Hey, Rike! Where are you? Mo-'
'Erm... Hello?', onderbrak ik hem. 'Is this Ross Lynch?'
'You're not Riker.', klonk het duf van de andere kant. Goh, dat had ik nou nog niet door.
'No, I've found his phone. He ran into me at the musicstore where I work. Could you please tell him I've got his phone.'
'Yeah, sure.', mompelde hij. 'What's you cell number?' Ik gaf hem mijn nummer en hij beloofde Riker in te lichten. Wat een sukkeltje. Ik stopte de iPhone terug in mijn tas en deed de oortjes van mijn iPod in. Avril Lavrigne zou wel helpen.

'I'm home!', riep ik. Nadat ik Ross had gebeld, had ik nog enorm lang in de file gestaan. Zo lang dat mijn iPod helemaal leeg was. Had ik hem maar moeten opladen. Ik gooide mijn tas op de grond en hing mijn jas op. Daarna pakte ik mijn tas weer en liep naar de eetkamer. Al gegeten, zo te zien. Er stonden nog wat spullen om iets te eten te maken. Mary kwam vanuit de woonkamer binnen.
'Oh, Catherine, sweetie. You're finally home!'
'Yeah... Traffic jam...'
'Oh, I know!' Ze trok me in een knuffel. 'I'm so sorry we ate without you. I can still cook something for you?'
'No, thanks. I think I'll go to bed straigtaway.'
'But, you need to eat at least something!'
'Mary, I won't die because I didn't have supper one day!', lachte ik. Ze keek me verontwaardigd aan. Toen verzachtte haar gezicht.
'You'll know what's best for you.' Ze gooide haar handen dramatisch in de lucht en gaf me nog een knuffel. 'Then go, now!' Ze gaf me een zetje richting de deur.
'Yes, ma'am!' Ik draaide me om en liep naar boven. Met een zucht liet ik me op het bed ploffen. Morgen eerste dag vrij-ij! Dan gaan we het winkelcentrum verkennen. Ik had mijn vriendinnen thuis wel cadeautjes beloofd!

*tring tring* Stomme wekker. Ik mepte naar het nachtkastje om hem uit te krijgen. Waar is dat stomme ding? Met tegenzin deed ik mijn ogen open. Mijn wekker deed niets. Mijn telefoon ernaast ging wel af. Onbekend nummer. Zuchtend nam ik op.
'Hallo? Met Cahterine Rothwell?'
'Uhm... Catherine? It's Ross.' Heeft hij me serieus wakker gebeld?! Arg!
'Oh, hi Ross.', mompelde ik.
'Can we meet somewhere tomorrow?' Watte? 'You know? Because of Rikers phone?' Jezus, die was wel rechttoe rechtaan. Wat zou z'n vriendin daarvan vinden? Als hij al een vriendin had.
'Yeah, sure.'
'Tomorrow, two o'clock, Starbucks Miami Mall.' Wuuuut? Lekker dan.
'Okay. Sure. I've got my day off, so that's okay.'
'Good, I-'
'Wait! Are you picking up his phone?'
'Yea, why?'
'Ehm, I thought it was his phone. So why are you picking it up for him?'
'I'm his bro. He needs me.'
'He needs his phone, you meen.', grinnikte ik. Hij lachte ook. Hm... Hij lachte wel leuk.
'Guess you're right.' We lachten allebei nog even.
'Okay. See you tomorrow then.'
'Ofcourse!', riep hij. 'I'll be there. Starbucks, two o'clock, remember!' Ik rolde met mijn ogen.
'Bet you don't. Bye!'
'Bye!' Pieptoon. Fijn. Nu kon ik vast niet meer slapen. Hm... iPod. Ik trok het ding uit de oplader en stopte de oortjes in mijn oren. Racoon. Ik hou van Racoon. Ik sloot mijn ogen en viel langzaam in slaap.