Where is he??

'maar hoe kan ze me vertrouwen ik heb alleen nog maar tegen haar gelogen.' 'ja maar dat weet zij niet.' zegt hij en hij ploft naast me neer. 'toch, zoiets voel je aan.' 'ja daar heb je gelijk maar ik weet wel iets waardoor ze dat misschien niet voelt.' zegt hij met een twinkel in zijn ogen. Ziet er eigenlijk best weird uit. 'wat dan?' 'liefde' zegt hij. Meteen vlieg ik op 'tuurlijk niet ik ben een monster ik zou haar zo kunnen vermoorden.' schreeuw ik naar hem. Ik weet niet waarom zijn woorden me zo van slag maakten,misschien omdat ik zo graag wil dat zijn woorden waar zijn maar toch weet dat dat nooit zal gebeuren. Ik ren naar het bos en ga jagen. Als ik klaar ben ren ik nog even door het bos even proberen om alles te vergeten maar dan herinner ik me dat Eden nog op mijn kamer ligt. Ik kijk of er bloed op mijn kleren zit maar dat zit er gelukkig niet. Zo snel ik kan ren ik naar huis, door de woonkamer en net als ik de trap op wil gaan hoor ik achter me 'ze is naar huis. Edward heeft haar thuis gebracht' het was Carlisle. Oh shit nu komt de preek. 'dat was niet echt slim van je Jasper. Niet om haar hier te brengen en zoiezo niet om haar dan achterlaten zonder dat wij het weten. Er had iets heel naars kunnen gebeuren weet je.' zegt hij op een strenge toon. 'wat had ik dan moeten doen ze wou niet naar huis, geloof me als jij haar verhaal hoort dan zou je haar ook niet naar huis brengen als ze dat niet wil. Wat heb je tegen haar gezegd?' zeg ik nu zwaar geïrriteerd. 'dat je even een wandeling was maken en het wel even kon duren voordat je terug was.'

Eden POV.

Ik word wakker en ik lig niet in mijn eigen bed. Ik kijk om me heen en herken het meteen, Jaspers kamer maar ik zie Jasper nergens. Ik kijk of ik mijn eigen kleren nog aan heb en sjok naar beneden. Daar kom ik Carlisle tegen. 'hej' zegt hij 'Jasper is een wandeling aan het maken door het bos het kan nog wel even duren voordat hij terug is.' 'oh oké kan iemand mij dan naar huis brengen?' 'doe ik wel even.' zegt edward die nu opeens achter Carlisle staat. 'oké dankje.' 'geen probleem' we lopen weg en opeens begint mijn buik verschrikkelijk pijn te doen. Carlisle komt snel naar me toe en kijkt naar mijn buik. Blijkt dat 1 van mijn hechtingen kapot is, niks bijzonders hij doet er een nieuwe in en geeft me een potje met pillen waarschijnlijk pijnstillers die ik iedere dag moet nemen.