OO5

~Tijdsprong 1 week (ARG! Ik haat tijdsprongen, maarja)

Deze CD hier, deze daar. Zo. Volgende doos. Fluitend stond ik op en liep terug naar het magazijn. Ik was snel gewend geraakt. Iedereen was aardig. Nou, bijna iedereen. Eén van mijn collega's, een meisje even oud als ik ongeveer, die Lara heette. Ze mocht me niet. Whatever. Niet iedereen kon je beste vriend zijn! Ik pakte een nieuwe, volle doos met CD's. Ik had er zo te zien nogal wat te gaan. Maarja, je kon niet continu achter de kassa staan of mensen met de instrumenten helpen. Vandaag was het mijn beurd om de CD's te doen. En aangezien er net een nieuwe lading binnenwas had ik pech. Whaterver. Haha, whateverbui vandaag. Ik liep terug de winkel in. Zodra ik langs de instrumentenafdeling liep -de gitaren, en van die afdeling de banjo's (JO MET DE BANJO ESMEE!) om precies te zijn- werd ik ondersteboven gelopen door een blonde jongen.
'Woah!', gilde ik, terwijl ik achterover viel. Ik kwam nogal onzacht op mijn achterste terecht.
'Oh, I'm so sorry!', riep de blonde jongen. Hij stak zijn hand naar me uit en ik pakte hem dankbaar aan.
'I'm okay. It's cool.', mompelde ik. Ik wilde mijn doos pakken, maar hij was me voor. Hij zette hem op een rek in de buurt.
'Sure? I'm Riker by the way.'
'Catherine.', zei ik en pakte zijn hand weer aan. Alleen lag ik nu niet op de grond. Knap hoor. 'Nice to meet you, Riker.'
'Nice to meet you, too. Listen, I'm sorry, Cath-'
'Don't be.', onderbrak ik hem. 'I'm okay. So forget about it. Agree?'
'If that's what you want.' Ik knikte. 'Okay then, I think I'll have to go.'
'Okay, sure. I have to get back to work to, befor Mr. Rothwell finds out I'm not working.' Ik grinnikte. Yep, op het werk was het Mr. Rothwell
'You should, guess I'll see you around.' Riker draaide zich om en liep door.
'Bye.', mompelde ik nog. Maar ik betwijfelde of hij het gehoord had. Ik draaide me om om mijn doos te pakken, toen ik ergens op ging staan. Ik tilde mijn voet op. Oeps. Een iPhone. Ik pakte het ding op en klikte de aanknop aan. Een foto sprong op. Ik herkende Riker, met een paar andere jongens en een meisje. Zijn telefoon dus. Ik keek om me heen, maar hij was nergens meer te bekennen. Ik stopte de telefoon snel weg. Ik zou hem straks wel terug brengen ofzo. Of naar de gevonden voorwerpen. Ik pakte mijn doos en snelde weer terug naar mijn afdeling.