OO4

Na het eten, dat trouwens heerlijk was, vroeg Aveley of ik nog even mee naar haar kamer wilde komen.
'Sure, if I can get rid of this one.', zei ik terwijl ik naar Jennifer gebaarde, die zoals alleen kleine mensjes dat kunnen aan mijn been hing.
'Cacie play!', krijste ze. Ze duwde een pop in mijn handen.
'A long time ago there was a princess. She was very beautiful.', begon ik terwijl ik Jenny oppakte en de pop op de tafel legde. 'Her room.', miemde ik naar Aveley. Die knikte en draaide zich om. Ze liep de trap op, terwijl ik met Jennifer achter haar aanliep. Ondertussen bleef ik vertellen.
'She had always wanted to know how the normal people lived. So one day, she decited that it was time for her to discover the world. She lay down in her bed and went to sleep, where she could descover her dreamworld. Because her mother said, the normal world wasn't ready for her. She was too beautiful and to nice. So when the little, beautiful princess went to sleep, she discoverd unichorns and fairies. And she lived happily ever after. Waiting for her prince to come for her. So they could descover their world togehter.' Jenny's ogen zakten dicht en ik trok de deken over haar heen. Zo. Geregeld. Kleine Jenny sliep, nu kon ik naar Aveley, die ongeduldig stond te wenken in de deuropening.
'Come on!', mompelde ze en trok me mee naar haar kamer.

'Okay. I need to tell you something.' Aveley en ik zaten op haar bed. 'You're the first one who knows this. But you can't tell anyone.'
'Why didn't you tell Angela? She's your best friend.', merkte ik op.
'That's the problem. I...'
'You?', spoorde ik haar aan.
'I've had a crush on her boyfriend, like forever. But... yeah.. She's my best friend. I can't steal him from her!' Ai, wat een rotsitutaie.
'And I thought, maybe, you could help me. 'Cause I know I can really trust you. Right?' Ze keek me vragend aan.
'Ofcourse you can. But I-' Ik had geen idee hoe ik mijn zin af moest maken. 'Sorry, I don't know what to say. I don't know what will help you.' Even keek ze beteuterd.
'But, Leelee.' Ja, ik vond die bijnaam geweldig verzonnen. Mysterieus fluisterend ging ik verder. 'What's the name of your secret crush?' Een al even mysterieuze glimlach verscheen op haar gezicht.
'That's my secret. Won't tell you.', fluisterde ze ook. 'Go to bed, Cathy.'
'Yes, ma'am.', mompelde ik. Ik stond op en zocht mijn weg terug naar mijn kamer. Door het nieuwe, witte, en vooral grote huis.