002

Iedereen lacht, wat heb ik gedaan?? "Moet je zien wat voor kleren ze nou weer aan heeft!" hoor ik iemand roepen. "Komt zeker van de Action!!" hoor ik weer iemand anders schreeuwen. Ik doe alsof het me niet uitmaakt maar diep vanbinnen ga ik stuk. Stuk van alles, niemand die me mag. En als iemand me wel mag laat die dat niet in het openbaar zien aangezien die dan waarschijnlijk ook gepest word. Kunnen ze niet begrijpen hoe ik me voel? Ik rij het schoolplein op en zet mijn fiets in het fietsenhok. Hopen dat deze dag snel voorbij is.
*na schooltijd
Ik pak mijn fiets en wil weg rijden, dan pakt iemand me bij de achterkant van mijn fiets vast. Het is Martijn, 'die muffins waren best lekker, maar mogen we de volgende keer wat meer?' vraagt Martijn lachend. Ik probeer verder te rijden maar hij houdt me vast. Ik val om en iedereen die erbij staat begint te lachen, niet één iemand die me helpt. Ik rij naar huis met tranen op mijn wangen en het liedje: I need you now van Avril Lavigne. Ik heb je nou nodig, maar je bent er niet, je laat je niet zien. "Lisa, wacht!" hoor ik achter me roepen. Vera komt naast me fietsen "het spijt me dat ik je niet hielp" zegt ze. Ik knik, ik weet gewoon dat ze het niet meent. "Maar ik ga maar weer!" zegt ze dan en ze fietst weg. Nou daar heb je wat aan....