Chapter one

Wat een vreselijke gebeurtenis. Ik heb dorst maar geen normale dorst. Nee, ik snak naar iets specifieks. De zon doet pijn aan mijn ogen. Mijn huid lijkt wel te branden. Snel verstop ik me in de schaduw. Wat was dat? Wat gebeurt? Waarom heb ik zo’n dorst? Is er hier wel leven? Zoveel onbeantwoorde vragen spoken in mijn hoofd. Ik herinner mij het pad dat ik gisteren heb afgelegd. Ik weet waar ik mij bevind op een aardewegje dat naar Valletta gaat de hoofdstad van Malta. Ik volg een uur de weg en ik kom toe in de stad. Mijn keel begon te branden. Een winkeltje aan de linkerkant gaat net open. Zonder na te denken ga ik naar binnen. Er staat een forsgebouwde meneer die denk ik rond de dertig jaar oud is. Hij hoort mij niet binnenkomen. Ik bekijk hem goed van zijn schoenen tot aan zijn…hals. Daar zie ik een ader uitsteken waar bloed doorstroomt…veel bloed. Wat doe ik nu? Ik heb mij in een aanvalpositie gezet zodat ik ieder moment de man kan bespringen. De man kijkt mij vreemd aan. Ik probeer mij weer in normale houding te zetten, maar mijn lichaam verzet zich tegen mijn spartelingen. Het paniekerig gevoel komt weer naar boven ik voel dezelfde macht, maar nu overmeestert de macht mij niet, maar het overheerst de man. Ik voel de paniek van de man. Ik zet me klaar en zonder na te denken stoot ik de man zo hard tegen de muur dat hij bewusteloos in elkaar zakt. Het bloed stroomt weg langs de wonde in zijn hoofd. Ik buk mij over hem heen, bijt in zijn keel en voed me met zijn bloed. Mmmm…ik heb bloed nog nooit zo lekker gevonden. Het branderig gevoel verdwijnt. Ik zie het bewusteloze lichaam van de man in mijn handen. Wat heb ik nu gedaan? Wat is er met me aan de hand? Ik voel paniek en nu ben ik zeker dat het mijn paniek is. Ik ren weg zo snel als ik kan. Onmogelijk. In 1 seconde sta ik aan de overkant van de straat. Wat is er met me gebeurd? Ik ren terug naar de boom. De tranen die opwellen komen maar niet. Uiteindelijk verdwijnen ze terug. Na dit alles besef ik dat ik weer kan nadenken over alles en nog wat. Na lange tijd na te denken over wat er met me is gebeurt ben ik er uitgekomen. Ik weet wat met mij aan de hand is en ik krijg er de rillingen van. Ik ben een vampier.