18|

Joy

‘Sta op.’ Zeg ik zachtjes. Het mag dan wel gewoonte zijn dat een onderdaan buigt voor een Élu, maar ik vind het niets. Wodan staat op en kijkt me aan. Ik kan zijn blik niet helemaal plaatsen. Gek om te denken maar het lijkt bijna bewonderend. Opeens lijkt hij uit zijn trans te ontwaken en gaat rechter op staan. Hij kucht en draait zich om. Zwijgend lopen we terug naar de groep. Ik heb een vreemd gevoel, het gevoel van schaamte. ‘Je hoeft je niet te schamen.’ Zegt Wodan plots. Ik schrik niet alleen op van zijn stem maar ook van het feit hij precies wist waar ik over nadacht. Ik knik. Wat moet je hier nou op antwoorden? Ik mag in ieder geval geen zwakte meer laten zien. Nooit meer. We zijn nog diep in het bos. Als we op dit tempo door lopen duurt het nog uren. ‘Stukje rennen?’ Vraag ik met opgetrokken wenkbrauw. Ik krijg een grijns terug en al snel is Wodan meters voor me. Ook ik begin te sprinten. Heerlijk, dat gevoel van de koude wind in je gezicht. Ik ontwijk behendig de bomen en al snel ren ik naast Wodan. Zijn voorsprong is hij kwijt. Het strandje komt in zicht en we remmen beide af. Voorovergebogen hijg ik uit. ‘Heerlijk.’ Breng ik uit als ik weer adem heb. ‘Je moet wel aan je conditie gaan werken.’ Zegt Wodan serieus. Ik kijk hem verontwaardigd aan. Hallo? Ik heb net jaren in een weeshuis gezeten, logisch dat ik m’n conditie zo goed als kwijt ben. In de verte hoor ik Rapunzels harde gelach, die heeft het in ieder geval naar dr zin. Langzaam lopen we naar de groep toe. Ik zie Rapunzel en Flyn naast elkaar zitten en Eva en de andere jongens staan in een rondje te smoezen. Tinker Bell vliegt op me af en ik krijg een “knuffel”, ten minste m’n vinger krijgt een knuffel. ‘Ook leuk om jou weer te zien.’ Zeg ik lachend. Ik hoor Wodan naast me ook lachen. Tinker Bell vliegt naar Wodan toe en blijft even voor zijn gezicht hangen. Ik zie Wodan bijna bangig naar haar kijken. Ik gniffel. Tinker Bell steekt haar kleine duimpje op naar me, waarop ik mijn wenkbrauw op til. ‘Issie te vertrouwen?’ Vraag ik aan haar. Ze knikt hevig. Ja dus. ‘Mooizo.’ Ik grijns naar Wodan en loop dan naar mijn zus en de jongens toe. Wodan en Tinker Bell volgen me op de voet.

Eva slaat haar armen om me heen. ‘Gaat het weer?’ Vraagt ze fluisterend. Ik knik. ‘We moeten wel zo even praten.’ Fluister ik terug. Nu knikt zij begrijpelijk. ‘Goed. Ik denk dat we weer dingen moeten bespreken.’ Stelt Wodan voor. ‘Ja. Laten we beginnen met het feit dat Wodan hier heeft aangeboden mij te helpen. Te helpen met het doden van de slechte Élu die het Verre Oosten oorlog voert. Ik heb een visioen droom erover gehad.’ Ik kijk nu Eva aan, die met open mond naar me luistert. ‘Wij helpen ook.’ Hoor ik de tweeling zeggen. ‘Ik ook.’ Voegt Remus toe. ‘Ik ben ook van de partij.’ Kevin steekt zijn hand op. ‘Nou dan kan ik niet achter blijven hè?’ Grapt Flynn, Rapunzel kijkt hem grijnzend aan. ‘Goed, dan blijven we dus met z’n allen, tot dat we natuurlijk die bitch hebben verslagen.’ Ik geef Eva een tik, zulke woorden mag ze van mij niet gebruiken. ‘Sorry.’ Mompelt ze terwijl ze over haar arm wrijft. Ik zie de jongens gniffelen. ‘Ook denk ik dat het verstandig is om te vertellen wat ik precies heb gedroomd, om jullie voor te bereiden.’ Ik zie Wodan instemmend knikken. ‘Maar dat wel een andere keer graag.’ Zeg ik er vlug achteraan. ‘Ahww..’ Hoor ik Flynn zeggen. ‘Nou hou op joh.’ Zegt een giebelende Rapunzel erachteraan. ‘En dan hebben we nog Rapunzel.’ Ze kijkt me met geschrokken ogen aan. ‘Wat is er met haar?’ Vraag Flynn beschermend. Ik moet me weerhouden om niet te gaan grinniken. ‘We moeten langs Narnia. We denken dat ze daar vandaan komt. Toch?’ Rapunzel kinkt instemmend. ‘Maar ik zou ook naar huis kunnen nadat de oorlog voorbij is?’ Stelt ze voor. ‘Nee, misschien raak je wel gewond.’ Is Flynn me voor terwijl hij haar hand vast pakt, wat is er toch tussen die twee. Ik kijk naar mijn zusje die met een grote glimlach op haar gezicht naar de twee kijkt. Ja ok, ze zijn wel schattig samen.