Hoofdstuk 2

Ik liep het lokaal binnen en iedereen staarde me aan. Behalve een jongen , die alleen in de hoek zat , en naar de vloer staarde.
Naast hem was nog een stoel vrij , en voor ik wou lopen , hield de lerares me tegen.

'Je bent te laat' zei ze
'Wat is je naam?'

Ik keek haar niet aan.
Ik keek alleen naar haar schoenen.
Die waren rood ,en daarboven droeg ze een zwarte jurk.

'Sherlock ...Sherlock Holmes' zei ik ,en ik ging zitten op de lege plek naast de verlegen jongen zitten.

Aan de andere kant naast me zat een jongen die helemaal niet verlegen was,maar af en toe kwaartaardig glimlachte.
Hij had donkere ogen ,en ik kon zijn oog kleur maar zuinig zien.
Zij haar was pik zwart achterover gekamt.
Hij zag er aardig rijk uit.
Opeens keek de jongen naar me.
En weer deed hij die lach.

'Zo' fluisterde hij. 'Dit is de nieuweling. Je maakt direct al een goede indruk door naast kleine verlegen Johnny boy te gaan zitten'
De verlegen jongen naast me, keek met treurige ogen naar me en keek weer in zijn boek.



Toen de les voorbij was,zwierf ik door de gangen.
Maar voor ik het wist kwam ik die jongen weer tegen. De jongen draaide zich om en deed die lach weer.
' Wat heeft hij toch?' Dacht ik.
Er stonden nog een jongen ,en nog een meisje.

'Bah!' Het meisje had de knoopjes van haar school costuum een stukje open.

Allebei glimlachte ze flauwtjes.
'Eens kijken hoe hij het zou vinden als we hem een lesje leren' zei de jongen met de glimlach.

Plots begonnen ze op me af te komen en ik zich zo gauw ik kon de wc's op.
Daar sloot ik me op in een hokje.
Het meisje bleef wel buiten staan,maar de twee jongens bonkten op mijn deur.

'Juich maar niet te vroeg!' Ooit zullen we je krijgen!' Riep een van de jongens.

Eindelijk waren ze weg,en ik keek voorzichtig om de kier van de deur of ze echt erg waren.
Toen ik naar buiten ging, keek ik in een spiegel.
Ik aaide mijn Hand over mijn haren ,en plots stormde de deur open ,en die ene jongen die in de hoek van de klas kwam binnen rennen.
Inmiddels was ik van schrik weer een wc hokje ingegaan.
Even viel er een stilte.
Toen ik besefte dat het veilig was,hoorde ik gesnik.
Het was de jongen,die tranen vol huilde.
Ik ging stilletjes uit het hokje.
Ik krek via de spiegel in de ogen van de jongen.
Hij keek plots op,en zweeg.

'W-wat is er gebeurt?' Vroeg ik, en ik ging naast hem staan.
De jongen keek met droevig aan.

'Het is James . (Ook wel eens Jim genoemd)...hij pest me...al sinds de basisschool'
Soms slaat hij me,en hij lacht me altijd uit als hij mijn boeken uit mijn handen slaat. De ene jongen ken ik niet,maar het meisje zat ook bij me in de klas op de basisschool. Ze heet Irene Adler.'ik vind haar een hoer,altijd maar haar kleren niet vast'.

'Het moet vreselijk voor je zij' zei ik

De jongen keek weer iets blijer.

'Trouwens ,mijn naam is niet Johnny, het is John...John Watson'. Zei de jongen.

'Sherlock Holmes'zei ik,en ik schudde hem de hand.