Trust!!

Jasper POV.

Eigenlijk wil ik vragen of ze bij ons komt wonen, Carlisle kan haar studie makkelijk betalen, maar dat kan niet. Ik zou me niet kunnen beheersen met haar lucht om me heen. En ze zou te weten komen dat we vampiers zijn. Al wil ik het haar eigenlijk vertellen. Echt ik zou zo graag gewoon die Agatha en die 2 krengen vermoorden maar dan wordt het alleen maar erger. Opeens hoor ik een snik naast me. Ik kijk om en zie dat er tranen over haar wangen lopen. Ik veeg ze weg en trek haar tegen me aan. Ik kan me moeilijk beheersen maar het moet. 'ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat.' snikt ze. Nu voel ik me onwijs schuldig. Zij heeft haar diepste geheimen aan mij verteld en ik, ik blijf haar gewoon voorliegen. 'weet ik.' zeg ik zacht en geef haar een kus in haar haren. Ze duwt zich een stukje van me af 'sorry' zegt ze half snikkend half lachend 'ik maak heel je shirt nat.' 'maakt niet uit hoor.' zeg ik lachend.

Eden POV.

Nu zit ik hier dus tegen Jasper aan. Ik voel me zo raar. Het is ik ben verdrietig maar toch ook blij en natuurlijk de vlinders die door mijn lijf heen gieren maken het ook niet echt makkelijker. Nu weet ik het zeker ik ben hopeloos verliefd op hem. Ik kijk hem aan. Zijn ogen, ze staan zo.... zo.... nou ja eigenlijk precies hoe ik me voel.

Jasper POV.

Ze kijkt me aan eigenlijk wil ik nu haar naar me toe trekken en haar kussen. Zal ik? Ze komt nog een stukje dichterbij zitten. Nee dit kan niet, niet zolang ze het niet weet. 'ehm ik denk dat we beter terug kunnen gaan.' ze knikt. 'ga je met mij mee of ga je naar huis?' even zie ik haar twijfelen maar dan 'ik ga met jou mee, ik ben nu toch al zolang weg een poosje langer kan geen kwaad.' 'ja is goed maar dan moet je wel gaan slapen.' 'jij niet dan?' vraagt ze verbaasd. 'ehm.... jawel.' het komt er niet echt geloofwaardig uit maar blijkbaar toch genoeg. Het was inmiddels alweer licht. We hebben daar tijdens zonsopgang gezeten. Ik rij naar huis en halverwege valt ze in slaap. Ik leg haar op mijn bed en ga in de woonkamer zitten. De rest is er toch niet. Ik vraag me af hoe het komt dat ze genoegen mee nam over dat slapen. Ik weet zeker dat ze me niet geloofde maar toch vroeg ze niet verder of voelde ze zich niet onzeker of bang ofzo. 'zoiets heet vertrouwen.' zegt Edward die waarschijnlijk al vanaf het begin de woonkamer was binnengekomen.