07.

‘Zullen we die straat in lopen?’ Stelt Chris voor. Ik knik. Vanuit het plein lopen zes verschillende wegen. Chris had de drukste aangewezen. Zodra we voor een pub staan kijkt Chris me grijnzend aan. Ik weet dat hij graag naar binnen wil, hij staat letterlijk te trappelen. ‘Goed dan.’ Geef ik toe en ik loop achter hem in naar binnen. De geur van drank en zweet komt me tegemoet. Heerlijk, kuch, sarcasme. ‘Wouw.’ Hoor ik Chris voor me enthousiast uitbrengen. ‘Wat mag het zijn?’ Vraagt de barman aan ons. Zijn lange baart zit vol met eetresten en zijn kleding is la-ma-zegge niet al te fris. ‘We hebben geen geld, mijnheer.’ Zegt Chris. Ik zie de barman bijna glunderen. Waarom zou hij glunderen? ‘Als het meisje mee naar boven gaat mag u oneindig veel drinken.’ Stelt de barman voor terwijl hij in zijn handen wrijf. Mee naar boven? Ik snap er niet veel van. Wat is er boven dan. ‘Dàt is toevallig wel mijn dochter hoor.’ Hoor ik Chris dreigend zeggen. Ik hoor mannen om ons heen “oeeeh” roepen. De barman doet zijn handen omhoog, als teken van vrede. Chris slaat nog even met zijn gebalde vuist op de bar en draait zich dan om. Onderweg naar buiten trekt hij mij mee. ‘Waar ging dat nou over?’ Vraag ik hem als we buiten zijn. ‘Niks.’ Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Niks? Kom op zeg, ik ben niet helemaal gestoord. Wat bedoelde hij met naar boven gaan?’ Hij zucht. ‘Met naar boven gaan bedoelt hij hoertje spelen.’ ‘Gadver!’ Breng ik uit terwijl ik achter hem aan loop.

‘Bedankt dan hè.’ Zeg ik na een tijdje. We waren inmiddels aan de rand van het dorpje. We lopen op een zanderig pad waar je af en toe een onhandig geplaatste kei ontwijken moet. In de verte doemt een groot kasteel op. ‘Geen probleem.’ Een kort knikje bevestigd dat het wel goed zit. ‘Ik zou hier wel aan kunnen wennen.’ Het is eruit voordat ik er erg in heb. Maar het komt werkelijk vanuit het diepste van m’n hart. Aan dit uitzicht, zou ik wel kunnen wennen. Het grote kasteel laat je klein voelen, zo echt. ‘Ik ook.’ Zegt Chris bijna dromerig. Ik geef hem een por in z’n zij. ‘Waar was dat voor?’ Vraagt hij verontwaardigt. Ik grinnik en draai me om. ‘Ik denk dat we terug moeten gaan naar de andere.’ Hij knikt instemmend en loopt zwijgend achter me aan. We nemen deze keer een andere route door het dorp. Het was Chris zijn idee. Ik weet niet of hij het deed om de pub te ontwijken of om het dorp verder te verkennen. We komen weer aan bij de poort en de wachter. Hij kijkt naar me alsof hij elk moment om m’n nummer wilt vragen. Iets houdt hem tegen. Ik kijk naar Chris naast me, hij heeft een furieuze blik in zijn ogen en zijn blik is gericht op de jongeman. Ik geef Chris een stootje. ‘Waar ben je mee bezig?’ Sis ik zachtjes terwijl we de jongen voorbij lopen. Ik draai mijn hoofd om en schenk de jongen een glimlach. Hij grijnst terug. Vlug draai ik me om, wat is het met mannen en grijnzen? ‘Hè krijg ik nog antwoord?’ Vraag ik weer aan Chris. Hij haalt nonchalant zijn schouders op. ‘Hij bekeek je als lustobject, das alles.’ Dat woord “lustobject”, echt om gek van te worden. ‘En dus? Is het jou taak om de man een hartaanval te bezorgen met je blik?’ We lopen naast elkaar weer op het stenen pad dat naar onze ontmoetingsplek leidt. ‘Ja. Hier wel. Hier ben je mijn dochter.’ Gek genoeg geeft dat een vreemd gevoel in mijn lichaam. Het maakt me… blij? Ik kan het niet helpen om glimlachend naar Chris te kijken. Ik zet mijn puppyblik op en zeg op m’n liefst; ‘Dankje, pappie.’

Een aantal moppen, stenen in m’n schoen, lachbuien en serieuze gesprekken later komen we aan op de plek waar we de andere achter hadden gelaten. Het knapperende vuur was al van een afstandje te zien. Een paar boomstammen waren er in een cirkel omheen gelegd, het zag er bijna gezellig uit. Bij het idee dat we straks rond het vuur moeten slapen bezorgt mij de nodige kriebels. Wie weet wat er in en rond dit bos leeft. Zodra Kimberly mij in het vizier krijgt springt ze op. Ze slaat haar armen stevig om me heen en perst alle lucht uit mijn longen. Ik schenk haar een “waar-ben-je-mee-bezig”-blik nadat ze mij weer los heeft gelaten. ‘Ik was echt bezorgd hoor.’ Legt ze haar spontane actie uit. Ik grinnik maar knuffel haar nu terug. ‘Das lief Kimberly. Heb je het leuk gehad tussen alle oude mensen hier?’ Ik kijk de mensen langs. Ze knikt. ‘Gilbert is echt heel aardig. Hij doet me denken aan m’n opa. En Mischa kan niet zo goed Nederlands, dat maakt het heel grappig als hij verhalen vertelt.’ Ze grinnikt, waarschijnlijk dacht ze terug aan een van z’n verhalen. ‘Maar Iren is soms een beetje bot.’ Fluistert ze terwijl haar ogen Iren volgen. ‘En Lèonore blijkt heel veel te weten over eetbare planten, net zoals Severijn. Dus zij hebben uiteindelijk eten gezocht. Jasmijn en Jackson lachen alleen maar samen, volgens mij flirten ze.’ Ze giechelt een beetje. Ik rol met mijn ogen. Ja, dit is echt de tijd om te flirten. Ik zie dat Chris druk aan het vertellen is wat we allemaal hebben gezien. Ik ga samen met Kimberly zitten op een van de lege boomstammen. Aandachtig luister ik naar zijn verhaal, ook al was ik er zelf bij. Ik merk dat hij de pub buiten wegen laat. ‘Paps, je vergeet het verhaal over de pub!’