2.

Het volgende waar ik me bewust van werd, was dat Jason me stevig vasthield en ik naast me de andere sterrenbeelden zag. Aquarius lag op een van de bedden van de ziekenvleugel met zijn ogen gesloten. Iedereen werd vastgehouden door zijn of haar beschermer en Marcel zat op het bed van Aquarius met zijn hoofd in zijn handen. Toen ineens werd het me allemaal te veel en voelde dat ik niet goed werd. ‘Ik wordt niet goed’ fluisterde ik tegen Jason. ‘Ik neem je mee naar buiten’ zei hij. Ik stond op en liep ondersteunend door Jason mee naar buiten.

‘Dit zagen we geen van alle aankomen’ zei hij toen we buiten om een bankje zaten. ‘Ik kan het nog steeds niet bevatten’ zei ik. ‘Het leek net alsof we onsterfelijk waren’. ‘De slangendragers zijn te sterk voor ons geworden’ zei Jason. ‘Ik ben echt wakker geschud door deze gebeurtenis, het had zomaar jij kunnen zijn die er nu niet meer geweest zou zijn. Alleen die gedachte al maakt me licht in mijn hoofd’. ‘We zijn geen van alle opgewassen tegen de slangendragers Jason’ zei ik. ‘We moeten echt snel een oplossing zoeken’. ‘Als die er al is dan’ zei Jason. ‘Daar moeten we gewoon van uit gaan’ zei ik. ‘Hoe komt het dat ik me zo raar in mijn hoofd voel?’ ‘Dat komt omdat jullie samen één geheel vormen’ zei Jason. ‘Sterft er een, dan sterft er een deel van jullie mee. Dit is maar tijdelijk want’. Jason bleef stil en keek mij aan. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Jullie zullen de krachten van Aquarius erven en daardoor zullen jullie alle 12 sterker worden’ zei Jason. ‘Wij erven de kracht van Aquarius?’ vroeg ik. ‘Hetzelfde wat gebeurde toen Arcomma stierf’ zei hij. ‘Maar aangezien Aquarius een van de sterrenbeelden is, zal hij jullie nog meer kracht geven dan Arcomma deed’. ‘Maar het gaat niet op tegen de kracht die we met z’n 13e hadden’ zei ik. ‘Dat natuurlijk nooit’ zei hij. ‘Weten de slangendragers dit?’ vroeg ik. ‘Ik denk dat Rasalhague dit over het hoofd ziet’ zei hij. ‘Hij moet vernietigd worden’ zei ik. ‘Dat is een ding dat zeker is, maar de vraag is hoe we dat gaan aanpakken’ zei Jason. ‘Laten we maar weer terug naar binnen gaan’ stelde ik voor. ‘Ik vind het fijn om bij de andere te zijn nu’. We stonden op en liepen weer terug de ziekenvleugel in.

Toen we bij Aquarius aankwamen, zag ik dat Simon en Siera naast zijn bed stonden en dat alle sterrenbeelden weg waren. ‘Gecondoleerd met je verlies’ zei Simon tegen mij. ‘Iedereen is erg geraakt er door’. ‘Dank je’ zei ik. ‘We gaan hem klaarmaken voor de begrafenis’ zei Siera. ‘Is die al zo snel?’ vroeg ik verbaasd. ‘Jullie vergaan sneller dan normale mensen of ecliptianen’ zei Simon. ‘We moeten eerst nog wel afscheid van hem nemen’. Ik knikte en verliet samen met Jason de zaal.

Jason ging terug naar de andere beschermers terwijl ik de andere sterrenbeelden zocht. Toen ik in de grote zaal kwam, zag ik dat er een groepje mannen stond. Een van de mannen herkende ik als generaal Reno. ‘Sagittarius’ zei hij toen hij mij zag. Ik liep naar hem toe en gaf hem een hand. ‘Generaal Reno, het spijt ons ontzettend van jullie tragische verlies. We voelen ons er erg schuldig over’ zei Reno. ‘Jullie konden er niets aan doen. Op dit moment is niemand van ons opgewassen tegen de slangendragers’ zei ik. ‘En toch gaan we dat proberen. We zijn hier om jullie te versterken en beschermen, hopelijk is dat genoeg totdat we een plan hebben’ zei Reno. ‘Dank je voor jullie steun’ zei ik. ‘Weten jullie waar de andere zijn?’ ‘Die zijn bij mijn moeder en Helena op de binnenplaats’ zei hij. ‘Oké bedankt’ zei ik. Ik draaide me om en liep richting de binnenplaats.

Mijn ogen gleden over de muur waar de tekens van de andere stonden. Plotseling zag ik dat er langzaam een nieuw teken begon te ontwikkelen die ik nog nooit eerder had gezien. ‘Jongens kom kijken!’ riep ik naar de andere. ‘Wat is er?’ ‘Er ontwikkelt zich een nieuw teken helemaal aan de andere zijde van de muur’ zei ik. ‘Dat is een van de 13 westerse sterrenbeelden’ zei iemand anders. ‘Dit moet het werk zijn van de slangendragers’ zei ik. ‘Het wordt echt tijd dat we na honderden jaren weer tevoorschijn komen’. ‘Geen sprake van!’ zei een stem achter me. ‘Onze strijd met de slangendragers is allang verleden tijd. Ik bedank de geesten van boven elke dag dat ze ons nooit meer zijn gaan zoeken’. ‘Ze zijn onze bondgenoten! Nog even en ze gaan er alle 13 aan! Als jullie niet met ons mee doen, dan gaan we wel alleen richting het westen’ zei ik. Even klonk er een lange stilte. ‘Goed dan’ zei de andere stem weer. ‘Ik bespreek het met de andere, maar voor die tijd gaan jullie nergens heen. Ik weet nu al dat we onszelf in de nesten gaan werken!’