10

De dagen vliegen voorbij. Ik kom vanzelf in dat goede, maar saaie schoolritme terecht. Elke dag sta ik om 7.00 uur naast mijn bed en elke dag vind ik mijn bed weer terug om 22.00 uur. De schooldagen zien er ook allemaal hetzelfde uit. Elke eerste pauze zit ik bij Ashton, Calum, Michael en Luke aan de tafel. Soms komt Jasmine dan ook even langs, maar vaak zit die gewoon bij haar eigen vriendinnen. Elke tweede pauze zit ik bij Troy, de jongen waar ik zo goed mee kan praten. Hij weet veel over mij en ik weet veel over hem. Alhoewel ik hem uiteraard nog niet alles verteld heb, dat zal ik denk ik nooit doen. Sommige dingen blijven gewoon voor altijd geheim. Ik denk aan de jongen met de ijsblauwe ogen. Aan het begin vond ik hem eng en vertrouwde ik hem niet altijd. Nu, vertrouw ik hem volledig. Troy is een goede luisteraar en weet altijd wat hij zeggen moet. Toch blijf ik altijd meer uitkijken naar de eerste pauze dan naar de tweede pauze. Iets wat ik vreemd vind, omdat ik bij Troy veel beter mijn ei kwijt kan dan bij Ashton en zijn vrienden. Op één of andere manier vind ik het heerlijk om naar hun maffe verhalen te luisteren en gewoon zwijgend te kunnen genieten van de manier waarop Luke met zijn mobiel speelt. Ik voel me goed bij de jongens, al krijg ik nooit de kans om ook maar één ding te zeggen. Ze praten veels te hard, horen me niet en hebben gezamenlijke grapjes die ik nooit zal begrijpen. Toch voelt het goed om bij ze aan hun tafel te zitten. Ik moet ze wel nog steeds vragen waar ze in vredesnaam de tweede pauze zijn. Misschien krijg ik daar de eerstvolgende pauze de kans daarvoor. Gelukkig gaat de bel bijna.

Als ik de kantine inloop, zie ik dat alleen Calum al heeft plaatsgenomen aan de ronde tafel. Hij ziet me gelijk en wenkt me enthousiast. Ik versnel mijn pas en loop naar hem toe. ‘Hi Ali. Hoe gaat het?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Goed, denk ik. Met jou.’ ‘Prima, dankjewel.’ Ik glimlach en ga zwijgend naast de jongen zitten. ‘Heb je het idee dat je al een beetje thuis bent op deze school.’ Ik knik. ‘Ja hoor. Ik vind het hier wel gezellig.’ ‘Mooi en je weet het hè, als er iets is dan kan je altijd naar mij toekomen. Ik ben er voor je, oké?’ Verlegen knik ik en ik voel dat mijn wangen lichtroze kleuren. Waarom bloos ik altijd zoveel? En waarom praat ik altijd zoveel tegen mezelf? En waarom doet Calum zo aardig tegen mij? Ik heb nooit iets bijzonders voor hem gedaan en erg leuk ben ik ook niet. ‘Hé, trouwens Jasmine geeft vrijdag een feest. Kom je ook?’ ‘Mag dat wel?’ Calum lacht. ‘Natuurlijk. Iedereen mag komen. Ze heeft een enorm huis. Haar vader werkt bij één of andere bank. En daarnaast zou ze het vast super vinden als je komt. Ze mag jou wel.’ Ik bijt peinzend op mijn lip. Een feest. Ik ga nooit naar feesten. Ik weet nooit hoe ik me daar moet gedragen en ik heb altijd het idee dat iedereen me daar hard uitlacht. Daarnaast drink ik nooit. ‘Ik ga nooit naar feesten.’, zeg ik aarzelend. Weer lacht Calum. ‘Ik had ook niets anders verwacht.’ Ik staar naar mijn schoenen. ‘Maar misschien moet je het een keer proberen. Het wordt echt leuk, dat beloof ik je.’ ‘Maar ik heb ook nog huiswerk te doen.’ ‘Op vrijdagavond?’ Calum schudt verbaasd zijn hoofd. ‘Vrijdagavond hoort een vrije avond te zijn. Je huiswerk kan je het hele weekend nog maken. Kom op, Ali leef een beetje.’ ‘Oké, ik ga mee.’, geef ik toe. ‘Yes!’ Calum steekt zijn hand in de lucht en doet alsof hij net een belangrijke wedstrijd gewonnen heeft. Ik schud lachend mijn hoofd en even de kantine rond. Iedereen staart naar de jongen die naast me zit. Gênant. Tussen alle mensen in de kantine zie ik ook mijn zusje. Ze komt vrolijk aangelopen. Haar rode krullen dansen op haar schouders. ‘Hé zus!’ ‘Hé Rach.’, begroet ik haar terug. Ze ploft tevreden tegenover me neer. ‘Liz.’, zegt mijn zusje met een heel lief stemmetje. Waardoor ik al weet wat er komen gaat. Ze wil iets van me. ‘Ja?’ ‘Een jongen heeft me meegevraagd naar het feest van vrijdag. Het is wel goed als is ga, toch?‘ Mijn ogen worden groot. ‘Nee, Rach. Dat vind ik niet goed.’ ‘Maar waarom niet? Ik wil zo graag.’ ‘Je bent 14! Zulke feesten zijn toch helemaal niets voor jou!’ ‘Maar, please?!’ Mijn zusje kijkt me smekend aan. ‘Nee.’, zeg ik beslist. Ze snapt toch wel dat dat echt niet kan. Wat zal pap daar wel niet van vinden? ‘Rach, op zulke feestjes wordt veels te veel gedronken. Daarvoor ben je nog veels te jong. En trouwens wie is die jongen?’ Rachel glundert. ‘Hij is zo knap. Hij zit in jouw jaar.’ Wat?! ‘Rach, je gaat niet met hem naar dat feestje.’ ‘Dus ik mag naar het feestje?’ Ik zucht diep. ‘Nee, Rach je mag sowieso niet naar dat feest, maar al helemaal niet met hem.’ Ook Rachel zucht. ‘Waarom mag ik niet met hem?’ ‘Hij is veels te oud voor je!’ ‘Hallo ik ben al veertien hoor!’ ‘Pas veertien.’, verbeter ik haar. Ik zie in mijn ooghoeken dat Calum alles volgt. ‘Calum zeg jij er eens wat van.’, probeer ik. Hoopvol kijk ik de jongen aan. ‘Ik vind dat ze wel kan gaan.’, mompelt Calum. Dat is dus niet het advies waarop ik hoopte. Rachel glundert. ‘Zie je nou wel. Hij vindt het ook.’ Snel zet ze een pruillipje op. In de hoop mij nog meer te overtuigen van haar schattigheid. ‘Oké, oké. Je mag gaan, maar je gaat op tijd weer naar huis en blijft bij mij in de buurt. Ik wil je in de gaten kunnen houden.’ ‘Yes! Dankjewel Lizzy! Je bent de beste zus ever, maar niets tegen pap zeggen oké?!’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik zal niets tegen hem zeggen.’ ‘Mag ik dan wel met je meerijden naar het feest?’ Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Ja, natuurlijk. We gaan met de bus.’ ‘Nee, op je scoo…’ Geschrokken slaat Rachel een hand voor haar mond. ‘Ik moet gaan. Doei.’ En weg is ze. Mij verbaasd achterlatend. Calum grijnst. ‘Je hebt een geweldig zusje.’ Ik glimlach. ‘Weet ik.’ ‘En volgens mij krijg je binnenkort een scooter.’ Ik knik. ‘Dat denk ik ook.’ Vanbuiten blijf ik kalm, maar vanbinnen juich ik hard. Een scooter! Ik dacht dat ik hem hier nooit zo krijgen. Ik had mijn oude met zo veel pijn achter moeten laten in Engeland. Gelukkig duurt het nog maar een paar dagen voordat ik jarig ben.

#5SOSFact Calum was a nerd and still is.

Oeh, party! (:
What do you guys think?
Love,
Sas