33

silva pov

met trillende handen reik je naar de deur van je kast. voorzichtig duw je hem open en kijkt wie er staat. 'daar ben je kind en wat zie je eruit' je knikt dat is waar, mager en helemaal blauw. de man loop weg je vader en duwt je op de grond. als hij zich omdraait sta je op en rent naar de hoek van de kamer waar je vervolgens je in de hoek laat vallen en begint te snikken. 'stop met janken nutteloos kind' snauwt je vader en geeft je een klap in je gezicht. je schreeuwt het uit van de pijn. 'kop dicht' pets nog een klap. je houd je adem in en probeert stil te zijn. degene bij de deur is weg en komt nu pas weer aanlopen. je neuriet zacht het liedje dat je altijd wist te kalmeren. 'meneer waarom zit ze daar' 'ik weet het niet' liegt hij. 'waarom zit je daar?' vraagt de man die aan zijn uniform te zien, een politie agent blijkt te zijn. te bang om te antwoorden wijs je naar je littekens en dan naar je vader, die nu kijkt alsof hij je ieder moment kan vermoorden. de agent mompelt iets in zijn walkietalkie en voor ik het weet word je vader meegenomen en jij omhoog geholpen en naar buiten gebracht. daar staan een wat politiewagens en een ambulance. jij word in de ambulance gezet en krijgt een deken om je heen geslagen. 'silva?' je kijkt op. recht in twee blauwe ogen en wend je blik af, wat doet zij hier, ze haatte je toch?. je stapt uit de ambulance om weg te lopen met het gevolg dat je direct door je benen zakt. 'miss je moet in de ambulance blijven we brengen je naar het ziekenhuis' zegt een van het ambulancepersoneel. 'wat is er met haar' vraagt ulvida. 'ze heeft gebroken ribben, een gekneusde pols, ondervoeden en waarschijnlijk een lichte hersenschudding' 'nee ik bedoel wat is er gebeurd' zegt ze en helpt je overeind. 'mishandeling en ze werd gebruikt als zijn persoonlijke slaafje, sexueel misbruikt kan je ook op het lijstje zetten' je kan haar ogen in je rug voelen branden. je voelt dat je in de ambulance word gezet en daarna word alles zwart.