He make me laugh - Rein van Duivenboden

'Wordt eens wakker' hoor ik vaag. Ik open mijn ogen en kijk recht in de ogen van mijn broer. 'ik schrik me dood' zeg ik als ik over eind kom. Mijn broer begint te lachen. Het is zaterdag ochtend, de dag dat alles fout ging...

Ik loop rustig naar beneden, met mijn broer achter me. Mijn broer en ik kunnen het echt goed vinden samen. Mijn ouders hebben vaak ruzie, als ze dan net ruzie hebben gehad, moet ik meestal huilen. Mijn broer is altijd degene bij wie ik terrecht kan. Meestal huil ik bij hem uit, en vertel ik hem alles. Terwijl we de trap af lopen, hoor ik geschreeuw. Ik hoor het niet goed, maar de ergste worden hoor ik goed genoeg. 'klootzak' 'hoer' 'Weg' 'Koffers' 'uit huis' Ik voel de tranen op komen. Ik draai me om en wil weer naar boven rennen maar mijn broer houdt me tegen. 'We gaan samen naar beneden' zegt hij zacht. Op dat moment staat mijn vader onder aan de trap. 'Wat doen jullie nu weer hier ?' vraagt hij met een rood hoofd van woede. Ik hoor aan zijn stem dat hij zijn woede in probeert te houden. 'We wilde gewoon naar beneden, maar ik blijf liever boven' zegt ik half door mijn tranen heen. Ik glip langs mijn broer naar boven, en ren naar mijn kamer. Mijn broer kijkt mijn vader boos aan. Daarna rent hij achter me aan naar boven.
Ik lig op mijn bed. hij slaat zijn armen om me heen en komt naast me op bed liggen. 'Het komt wel goed' zegt hij. 'Het komt wel goed ? Hoorde je niet wat er beneden allemaal gebeurde ?' vraag ik huilend. Het gezicht van mijn broer staat strak. Hij denkt na. 'JUSTIN KOM NU ONMIDDELIJK NAAR BENEDEN !' wordt er opeens geroepen. Mijn broer heet Justin. Justin rent als een gek naar beneden. Ik hoor weer allemaal geschreeuw maar het hardste geschreeuw komt van Justin. Een tijdje later hoor ik boze voetstappen de trap op komen. 'Je moet naar beneden, papa en mama hebben wat te vertellen...'