04.

Ik laat mijn blik over het bange meisje naast me heen glijden. Wacht eens even. Dit had ze zonet niet aan! Ik kijk dan naar mijn kleding. Dit had ik ook niet aan! Ik ben nu gekleed in een soort van rare jurk. Ik gluur even naar binnen en merk dat ik geen bh aan heb. Oh man, waar zijn we beland? Heb ik eigenlijk wel een onderbroek aan? Christopher is de eerste die het waagt om op te staan. Hij wankelt nog een beetje voordat hij zijn evenwicht gevonden heeft. Hij rekt zijn armen en wiebelt met zijn benen. Ik kijk hem raar aan waarop hij zijn schouders ophaalt. ‘Goed, wat doen we eerst?’ Hij wrijft in zijn handen met een grote grijs op zijn gezicht. ‘Zullen we anders eerst kijken wie wie is?’ Stelt Léonore, de kalme vrouw, voor. Er komen wat positieve reacties uit de groep. ‘Nou, ik ben dus Léonore.’ Ze kijkt naar de man naast zich. ‘Gilbert.’ Zegt de wat oudere man. Ik ben benieuwd wat hij hier allemaal van vind. Hij ziet er wijs uit. ‘Ik Mischa zijn.’ Zegt de man naast hem. Ik trek m’n wenkbrauw op. Hij heeft een buitenlands accent, ik schat dat het een pool is. Mijn blik valt op de jongen naast Mischa. Hij lijkt zenuwachtig en haalt zijn bril nog een keer op. ‘Ik ben Severijn.’ Oh, tuurlijk. Lekker dit, we hebben allerlei stereotypes hier. Severijn is overduidelijk de nerd. ‘Ik ben Iren.’ Zegt een vrouw met knal rode lippenstift. Ik herken haar van de wachtruimte, ze zat tegenover me. Ze had toen een mantelpakje aan, nu een loshangende jurk. Dàt zal ze vast niet leuk vinden. Naast Iren zit een blonde vrouw. Ze ziet er net als het meisje naast me een beetje bang uit. ‘Ik ben Jasmijn.’ Zegt ze vlug met haar zoete stem. ‘Jackson.’ Stelt de jongen naast haar zich voor. Hmmm, hij is niet bepaald lelijk. Oh kom op, Roos, get a grip. ‘Ik ben Kimberly’ Stelt het jonge meisje dat naast me zit zichzelf voor.

‘Wacht eens even.’ Begin ik. Het was eigenlijk mijn beurt om mezelf voor te stellen, maar mijn gedachtes waren ergens anders. Ik richt me tot Jackson terwijl ik mijn vinger naar hem wijs. ‘Is Jackson je voor- of achternaam?’ Vraag ik met opgetrokken wenkbrauw. Ik hoor een paar mensen lachen. ‘Wat? Das een hele normale vraag hoor. Het kan toch allebei?’ Jackson lacht. ‘Klopt, het kan allebei. Maar ik hou het liever voor mezelf of Jackson m’n voor of achternaam is.’ Hij grijnst. ‘Aha, dus óf je hebt een vreselijke voornaam, óf een vreselijke achternaam. Got it.’ Hij schudt grijnzend zijn hoofd. ‘Ohja, ehm, Ik ben Rosalie-Ann. Maar alleen Roos is goed hoor.’ We kijken nu Christopher aan. Hij is de enige die staat en ongeduldig loopt hij heen en weer. ‘Oh, ja ik ben Chris. Goed nu we dit achter de rug hebben, moeten we gaan verkennen. Ik denk dat we moeten opsplitsen in groepen. De ene groep gaat-‘ ‘Hola tijger.’ Iren staat op en trekt haar jurk goed. ‘Heerlijk dat je meteen de leiding pakt, maar zullen we daar niet even over gaan overleggen?’ Ze zet haar handen in dr zij. Het gezicht van Chris is goud waard, ik schiet dan ook in de lach. Ik zie dat Kimberly ook giechelt. ‘Ik ben het met Iran-‘ Léonore staat ook op. ‘Iren.’ Verbetert ze. ‘Oh, sorry. Ik ben het met Iren eens. We moeten eerst eventjes acclimatiseren en rustig overleggen. We zijn waarschijnlijk in een andere tijd. We kunnen niet zomaar opspitsen en gaan verkennen.’ Iets in Léonore haar stem maakt me kalm. Ze zou echt zo’n “voor het slapen gaan”-cd’tje in moeten spreken. Met strand geluiden op de achtergrond. En schelpen. En zee. En ijsjes. En strandvolleybal. ‘Wat vindt jij Roos?’ Vraagt Kimberly aan me. Mijn strandgedachtes zijn grof onderbroken. ‘Ik wil gewoon naar het strand ja?’ Zeg ik dan geïrriteerd. Oh, Roos, stommerd. Wat zeg je nou weer? ‘Euh, sorry. Wat vroeg je?’ Kimberly kijkt me verbaast aan. ‘Ik vroeg of je het er mee eens was. Ik doe wat jij doet.’ Zegt ze. Awh. Ze doet wat ik doe. ‘Ik denk niet dat we als kippen zonder kop de boel moeten verkennen. Laat Léonore maar weer wat zeggen. Echt een heerlijke stem heb je.’ Ze grinnikt. ‘Ja, dat hoor ik vaker.’