[004] Harry Edward Styles

Hevig ademend kijk ik naar Louis die bewusteloos op de grond ligt. Ik buig me over hem heen. Zijn wangen zijn nat van de tranen, zijn bruine haren zijn lichtjes rood gekleurd en zijn arm ligt in een rare houding. Ik probeer een grijns op mijn gezicht te laten verschijnen maar het lukt niet echt. Hij ziet er best zielig ui- Snel schud ik de gedachten af en stap over hem heen. Meer alcohol! Met snelle stappen loop ik naar de keuken. Ik trek de koelkast open en pak er een fles sterke drank uit. Ik draai hem open en zet hem aan mijn lippen. In een paar slokken is de fles leeg. Ik gooi hem ergens neer. Het glas vliegt overal en nergens heen maar het maakt me niet uit. Dat ruim ik ooit wel weer een keer op. Met wankelende stappen loop ik naar de woonkamer. Ik til Louis op en zucht diep. Ik loop naar een van de logeerkamers en gooi hem op bed. Alsof mij het wat uitmaakt hoe hij er bij ligt. Hij mag nog van geluk spreken dat hij uberhaupt op een bed mag slapen. Ik had hem ook op de grond kunnen gooien. Ik loop terug naar de woonkamer en laat me op de bank neer vallen. Ik trap mijn schoenen uit en rek me is goed uit. Uit mijn broekzak pak ik mijn pakje sigaretten. Ik haal er een uit en kijk rond. Waar heb ik de aansteker te laten? Ik trek een laatje van de salontafel open en vis er een blauwe aansteker uit. Ik steek de sigaret op en zucht opgelucht. Rustig neem ik een haaltje. Ik blaas de rook uit en staar er naar. Eventjes grinnik ik. De alcohol begint al behoorlijk naar mijn hoofd te stijgen. Ik grijp de afstandbediening van de tafel en druk de televisie aan. Ik zap wat rond en laat hem uiteindelijk op mtv staan. De afstandbediening gooi ik onverschillig neer. Om eerlijk te zijn is mijn hele huis een zooitje maar wat maakt het uit? Het is niet dat de mensen die hier komen uitgebreid mijn huis gaan gebruiken.

Als ik een geluidje hoor kijk ik op. Even frons ik. Vast Louis. Ik druk de sigaret in de asbak en sta op. Snel loop ik naar de slaapkamer en open de deur. Louis ligt op bed. Zijn ogen half open en een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Even voel ik een scheut van medelijden maar dat word al gauw onderdrukt. Ik loop naar binnen. Mijn lippen vormen zich in één smalle streep. 'Weer wakker?" ZIjn ogen richten zich op mij. De angst is er duidelijk in te zien, net als de pijn. Ik grijp zijn iets wat gezwollen pols vast. De pijn is van zijn gezicht aftelezen. 'Oepsie,' zeg ik en lach spottend. Ik laat zijn pols in een ruwe beweging los. 'Ik wil dat 'jij' hier blijft, oké?" Hij antwoord niet. Ik trek hem aan zijn kraag iets omhoog. 'Antwoord?' Hij kijkt me zwakjes aan. 'Ik.. blijf hier..' mompelt hij zwakjes. Ik duw hem neer en sta op. Ik loop de slaapkamer uit en gooi de deur met een klap dicht. Ik loop door naar de badkamer en open de deur. Ik rommel wat in de kastjes totdat ik vind wat ik zocht. Het zakje pilletjes open ik en neem er twee uit. Anders zou het niet goed gaan. Ik pak het glas van de wasbak, draai de kraan open en vul het glas met water. Ik leg de pillen op mijn tong en neem een paar grote slokken water. Zo, die zijn weg. Net als mijn gevoelens.