Hoofdstuk 8

Bill pov

Ik voelde hoe iemand een hand op mijn knie leggen. Langzaam keek ik omhoog daar stond Tom voor me. Duizend gevoelens gingen door me heen. "Wat is er Bill," vroeg Tom aan mij. ""Niks," zei ik, "voel me niet zo lekker." Hij knikte begrijpelijk en zei,'ga anders even liggen." Ik knikte en stond op. Met een brok in mijn keel liep ik de kamer in. Er stonden twee bedden, een van mij en je raadt het al ëen van Tom. Ik legde me neer. Ik slikte mijn tranen in, maar het lukt niet. Ik wil gillen, huilen ik wil dat alles makkelijk was. Weer rolde de tranen over mijn wangen. Mijn gedachten konden Tom niet loslaten. Ik draaide me op mijn rug en dacht aan Tom. Mijn broer,en mijn grootste liefde ooit....

-Tom pov-

"Ik ga even bij Bill kijken," zei ik. Georg en Gustav knikte. Snel liep ik naar het kamertje van mij en Bill. Zachte knikken klonken van achter de deur. Snel deed ik open en sloot de deur weer achter me. Snel liep ik naar het bed van Bill. "Bill wat is er?," vroeg ik bezorgd. Bill keek op, zijn make-up was uitgelopen. Ik veegde met mijn vinger zijn tranen weg en plaatste langzaam een kusje op zijn mond. Hij duwde me weg. Hij had me afgewezen, was hij dan niet verliefd op mij. Ik keek hem aan. Hij zat ergens mee, straks was hij verliefd op iemand anders. Of is hij niet op mij en haat hij me straks. Een eenzame traan rolde over mijn wang. Bill deed niks alsof het hem niets kon schelen.

"Tom, het spijt me maar, dit kan niet. Ik kan niet met jou zijn. Het zal alles kapot maken. Ik hou echt van je Tom. Maar dit mag niet, iedereen zal ons gek vinden. Ons verafschuwen niemand zal meer met ons om willen gaan. Het spijt me Tom. Het zal alles van de band alleen maar kapot maken," zei hij.

Geschrokken keek ik hem aan. Ik kon niks zeggen. Geruidloos rolde de tranen over mijn wangen. Mijn hart was gebroken. Ik was Bill kwijt. Het ergste wat me ooit kon overkomen. Ik keek hem recht in zijn ogen. Bij hem rolde ook de tranen over zijn wangen. Het deed me pijn om hem zo te zien. Maar dat hij net zeg dat hij niet verder wil is nog erger.

"Bill asjeblieft, laat me niet alleen. Ik kan niet zonder je. Je bent mijn alles. De enige van wie ik echt van hou en dat zal ik ook voor altijd doen, maar Bill asjeblieft. Geef mij een kans.
Geef ons een kans.
Ik wil niet zonder jou verder.
Alsjeblieft Bill ik hou van je..."

Ik zei het zacht maar ik weet dat hij het gehoord heeft. Ik wil hem echt niet kwijt.. echt niet.
Ik keek Bill aan. Hij zei niks maar, zijn ogen zeiden genoeg. Hij veraade hoe hij zich voelde. Maar zeker weten wist ik het natuurlijk niet. Ik was zenuwachtig, wat er nu ging komen.

Gaat Bill het echt opgeven?
Houdt hij eigelijk wel van me?
Straks zegt hij dat hij niet verder wil en dan?

Zoveel vragen waar ik nog geen antwoord op heb. Mischien ooit nooit zal krijgen. Het enige wat ik nu wil is dat Bill verder wil.

Nu weet ik het nog niet ik kan alleen maar wachten. Wachten totdat Bill wat zeg.

Reacties?

Was ie lang?