Moment Two

Emma

Ik zie Amanda en moet op een vreemde manier denken aan hoe ik Josh ontmoet heb. Het is eigenlijk door haar dat we vrienden zijn.
5 jaar eerder
Ik ben nieuw op deze school.. in deze stad in het algemeen. Ik heb een plan van de school vast en leg een pluk van mijn rood haar achter mijn oor. In mijn kluisje leg ik mijn boeken en kijk rond. Iedereen plakt in kliekjes... zelfs op de eerste dag. Het eerste groepje dat me opvalt is het girly-girl groepje. Ze dragen roos-witte jurkjes en hebben allemaal dezelfde haarstijl : lang en blond met hier en daar wat vuil blonde mesjes. Éen van de meisjes ziet me en lacht met ze. Ze wijst naar me en zegt iets tegen de rest die op hun beurt ook lachen. ik moet denken aan hoe ik in het lager gepest werd en begin te huilen. Ik loop naar de toiletten maar bots tegen iemand aan. Em:' Sorry' mompel ik en veeg mijn tranen weg. Ik kijk omhoog en zie een jongen me vriendelijk aankijken. J:' Are you alright? I'm Josh'...

Back to reality. Amanda is ondertussen voor ons gaan staan en is weer met Josh aan het flirten. Ik wil zo graag haar wegduwen en door de hele gang roepen dat hij van mij is en dat ze van hem af moet blijven maar in plaats daarvan sta ik er maar bij te kijken. Am:' I heard that the team is going national? Ofcourse that's all because of you' Zegt ze als ze eerst haar haar achter haar schouder legt en dan met haar vingertoppen over zijn buik gaat. Hij kijkt ongemakkelijk maar word toch rood. Natuurlijk, welke gast zou er nu niet rood worden als AMANDA zo tegen hen deed. Tranen prikken in mijn ogen en ik doe mijn tas weer goed over mijn schouders. Em:' I need to go to my locker or something' zeg ik zacht en ik vertrek. Achter mij hoor ik dat Amanda rustig verder flirt. Kutwijf.


Josh
Amanda is weer aan het flirten met mij en uit ervaring weet ik dat ik niet moet reageren. Naast me zie ik dat Emma stil voor zich staart. Em:' I need to go to my locker or something' en opeens is ze weg. Ik wil haar achterna gaan of haar stoppen maar ze is direct weg. Amanda flirt rustig verder maar ik luister niet meer. Als de bel gaat ,ga ik naar mijn les. Het is wiskunde maar het gaat best snel en is niet zo super moeilijk. De bel gaat en ik ga samen met de stroming mee naar buiten. Ik ga op een verhoging staan en zoek tussen de 800 andere leerlingen de enige met rood haar. Na een paar minuten zie ik haar op een bankje in de zon zitten. Ik ga bij haar zitten maar ze merkt het niet door haar muziek die zo luid staat. Ik hoor heel duidelijk dat het The Maine is. Dat doet me denken aan het moment dan ik haar de eerste keer zag als meer dan gewoon een vriend.
1 jaar eerder
Hier sta ik dan, voor Emma haar deur met tickets voor The Maine in mijn achterzak. Ik bel aan en haar vader doet open. "Come in. Emma is in the garden" Ik knik en ga verder naar de tuin. Ik ga door de schuifdeur en zie haar liggen. Ze luistert muziek en leest een boek. De zon is al half onder en maakt haar silhouet duidelijk. De wind doet haar rode haar heen en weer dansen en met haar lippen zingt ze zacht mee met de muziek. WOW. Dat is de enige manier waarop ik dit kan omschrijven. Adembenemend en prachtig komen ook in de buurt maar... WOW. Ze ziet me en zet haar zonnebril op haar hoofd. Ze glimlacht naar me en staat op om me te omhelzen. Ik ga naar haar toe en omhels haar. Het valt me nu pas op hoe heerlijk ze ruikt, precies de zomer, zo ruikt ze... een lichte zomerdag waar je samen de leukste dingen doet. Waar je samen muziek luistert en de tijd vergeet. Ik laat haar weer los en ga naast haar liggen in de hangmat. J: 'You remember the concert of The Maine' em: 'Yes, the concert where I can't go to' zegt ze in een zucht. Ik voel in mijn achterzak en neem de tickets eruit. J: 'Now you can' En ik leg ze op haar buik. Ze neemt ze en bekijkt ze grondig. Eerst beseft ze het niet maar dat vliegt ze in mijn armen wat niet zo handig is in een hangmat. We kantelen en vallen op de grond. Ik kan nog net mijn handen plaatsen en onze neuzen raken elkaar net niet. Ze kijkt me met een glimlach aan en geeft me een kus op mijn wang. em: 'Thank you'. Met die 2 simpele woorden heeft ze me betoverd. "Thank you"...